ADALET SAVAŞI

10. BÖLÜM

  Yok olmaya mahkûm düzene karşı.

BÖLÜM 10

Gökyüzü ile anlaştım Feyza, senin için kaosun rengine bürünmeye, kan yağmaya hazır.

Motosikletten inmemle telefona sarılıp adresi kontrol etmem bir oldu. Oldukça tenha bir yerdi sinyal buradan geliyor olmasa internetin çekme ihtimaline bile şüphe duyardım.

Kuş uçuşu bir konumdan bölge incelendiği vakit ise buranın gizli işler yürütecek biri için bulunmaz bir nimet olduğunu kanıtlar niteliklere sahip olduğunu gördüm. Demek ki bizim bilgisayar korsanı boş biri değil.

Pekâlâ bakalım kimmişsin?

Harabenin içine girmeden etrafı kolaçan ettim. Tavanda kısmında olması gereken kameralar kırık su borusu, kırık tuğla ve pencerenin altındaki mermer kısımda buluna beton gizlenmişti. İşinin ehli olduğu anlaşılsa da fazla ciddiye alamadım.

İki katlı yapı olan harabede her iki katında fareler ve evsizler dışında herhangi bir yaşam belirtisi yoktu. Etrafta birkaç grafiti ve yere serilmiş kartonlar vardı içilmeyeceğine bahse girdiğim beklemiş su kokusu buna eşlik ediyordu.

Tüm bunların göz yanılması olduğu aşikardı çünkü burası harabe diyebileceğim bir haldeyken kolonları sağlam çatısı su akıtmayacak cinstendi. Kırık birkaç tuğla sadece göz boyamdan ibretti.

Bunu her kim yaptı ise bu görünümü sağlamakta kararlıymış ki üzerinde sinek uçuşan bir yatak bile koymuş. Benzin ve alkol karışımı bir kokuda vardı üstelik.

Naylon hışırtıları geliyordu lakin içerde bu hışırtıyı çıkartacak rüzgâr yoktu bu demek oluyor ki havalandırma sistemine ev sahibi yapan bir harabe burası.

Bir kablo hattı, temiz su ve gider için olan gereçler itinayla gizlenmişti.

Telefonun titremesiyle adımlarım duraksadı. Evi tarayan gözlerin telefona indi mesaj ondandı.

Sabırsızsın. 15:44

Kameranın olduğu kısma dönüp kocaman sırıtıp orta parmak çektim.

Merdivenlerden aşağı in. 15:44

Etrafı incelmeyi sonraya bıraktım. Talimatı izledim.

Yoğun bir küf kokusu vardı aldırış etmedim. Merdivenlerin olduğu kısımlar beton olsa bile tahta gıcırtıları geliyordu. Demir bir kapı göründü ilerlediğim zaman, sağ çaprazımda kalıyordu. Yeni talimat için bakışlarım telefona indiğinde büyük gürültü ile kapı açıldı. Anlaşılan demir kapının pas yığını görüntüsün yanı sıra otomatik olma özeliyi de mevcuttu.

Tekrar mesaj gelmesiyle durdum. Bu sefer mesaj ondan değildi. Yarınki dövüşün adresi ve meblağsını belirten bir mesajdı. Bu mesaj bir kere daha kurtulmak istediğim şeylere çekildiğimi hatırlattı. Lakin çok geçti ki erken olsa dahi vazgeçmeyeceğimden emindim.

Korktun galiba. 15:48

Ondan gelen mesajla yarım ağız gülümsedim. Açılan kapıdan içeri sızan bedeni mi kırmızı neon ışıklar karşıladı. Gözlerim bir süre alışmasını beklerken kısa birkaç adımda buranın ikinci bir kişiyi almak için bile ufak olduğunu anladım.

Ellerimle duvarları yoklarken bir ses duyuldu. "Panik yapma, sağda bir çubuk tarzı kol hissedeceksin çek onu."

Sesi insan sesi olmaktan uzak olsa da eğlendiği bariz bir gerçekti. Oysa panik dahi yapmamıştım ki yapsam da bunu ona göstermeyecek kadar ustaydım.