Achter de Schermen

4. gesprekje

De jongens besloten om van alles wat te bestellen zodat Mila mee kon eten wat ze wil, en zelf geen keuze hoefde te maken. Matthy had haar naar boven gebracht na dat ze moest huilen, en hij had de jongens uit gelegd dat het waarschijnlijk gewoon even te veel was, en dat begrepen ze allemaal heel goed. Ook had Matt de brief van z'n nachtkastje gehaald, en zoveel mogelijk antwoorden op geschreven, eigenlijk vond hij het idee van Mila best een goed idee. Hij besloot om na het eten even een kort gesprek momentje met Mila te hebben, voor nu bracht hij het papier met de antwoorden op al haar vragen naar boven en schoof het onder haar deur door "hey Mila, deze zijn voor jouw! Over 10 minuten komt het eten dus als je dan ook naar beneden komt kan je mee eten" hij verwachte geen antwoord dus liep hij alweer richting de trap, toen hij ineens de deur open hoorde gaan achter hem "dankjewel Matthy" zei het meisje zacht "geen probleem, daarvoor ben je hier he" en hij liep naar beneden.

De bel ging, het was de bezorger met het eten, Robbie deed open en schreeuwde naar boven dat het eten er was. En tot ieders verbazing kwam Mila meteen naar beneden, ze gingen met z'n allen aan de keuken tafel zitten. Mila zat tussen Matthy en Koen in, ze had nog steeds niet veel trek maar wist ook dat ze wel wat moest eten, omdat de jongens natuurlijk ook wisten dat ze slecht at. Tijdens het eten ging het best goed, het lukte haar om een beetje te eten, en ze durfde ook iets meer te zeggen.

Toen ze allemaal klaar waren met eten vroeg Matthy haar of ze zo ff mee wilde komen naar het kantoortje, ze zei ja maar was stiekem best bang, tot nu toe had ze nog nooit positieve gesprekken gehad als iemand het haar zo vroeg. De andere 4 jongens ruimde de tafel af en Mila en Matthyas liepen samen naar het kantoortje, ze gingen beide aan een kant van het bureau zitten en Matthy pakte een schriftje en een pen. "zo, aller eerst wil ik zeggen dat dit gewoon ff een kort gesprekje is en niks ergs dus, en alles wat je me verteld of wat we afspreken schrijf ik op in dit schriftje, zodat ik en de andere jongens het terug kunnen lezen en kan verwerken in het verslag van vandaag, goed?" Mila knikte

"oké laten we beginnen met een paar dingen die ik graag wil zeggen, dan kunnen we daarna kijken of jij nog iets wilt delen, als 1e wil ik zeggen dat je je nooit verplicht moet voelen om iets te delen met ons, tuurlijk zou het fijn zijn maar we dwingen je nooit!" dat vond ze heel prettig "ten 2e wil ik je nog iets zeggen over dit project, ik weet namelijk niet precies wat jou verteld is en wat niet. dit project is namelijk bedacht door jeugdzorg maar dat wist je al waarschijnlijk, het enige is dat zij hier heel weinig mee te maken hebben verder, ze krijgen zoals ik eerder al zei de verslagen die wij schrijven tot je 18e, en ze hebben ons gelinkt aan jouw. verder mogen wij dus helemaal zelf verzinnen wat en hoe we het gaan doen, en hiermee hopen ze dat je langzaam los komt van de JGZ maar wel in een veilige omgeving! " daar was Mila heel blij mee, als ze namelijk dezelfde soort begeleiding kreeg als bij jeugdzorg zou het heel snel klaar zijn, nu kreeg ze weer een klein beetje hoop dat het misschien wel eens echt leuk kon gaan worden. "ik en de andere 4 hebben er natuurlijk heel goed over nagedacht maar we hebben verschillende redenen waarom we dit heel graag willen doen, en 1 daarvan is dat we weten hoe vreselijk de zorg en begeleiding vaak is bij Jeugdzorg en wij willen graag aan jou laten zien dat het ook anders kan, we gaan proberen zo min mogelijk begeleider te zijn en zoveel mogelijk huisgenoten en misschien zelfs wel vrienden, we snappen ook dat dat eerst nog niet zo zal zijn en dat het best moeilijk is voor jou maar we hopen dat dat snel beter word!" voor het eerst sinds vandaag voelde Mila oprechte blijheid, de kans dat het hier wel ging lukken was nu al groter dan elke ander plek. 

"dan zijn we eigenlijk bijna klaar al weer, tenzij jij nog iets hebt wat je wilt zeggen, en ik heb nog 1 vraag straks" ze dacht even na, eigenlijk had ze heel veel wat ze wilde zeggen maar dat durfde ze nu allemaal nog niet, misschien dat het later wel lukte "nee niet echt".

Matthy knikte en schreef nog wat dingen op in het schriftje. "zou je de komende tijd willen nadenken over of en hoe jij het wilt doen met ons Youtube kanaal? welke keuze je ook maakt is goed, maar we willen het graag weten zodat we er rekening mee kunnen houden, als je het nog niet weet mag je ook best eerst bijvoorbeeld mee helpen achter de schermen, maar misschien vind je het wel super leuk en wil je zo snel mogelijk mee doen, dat is helemaal aan jou! maar denk daar maar over na en laat het weten als je het hebt bedacht!" ook dat was fijn om te horen, ze was dus echt nergens toe verplicht, ze voelde zich veilig.