Achter de Schermen

18. check

Inmiddels was het de volgende morgen, Mila had na het gesprek met Raoul gisteren geen oog dicht kunnen doen, ze was boos. Boos op iedereen eigenlijk, ze wilde niet meer al die strenge regels net zoals bij de instellingen, maar ze wilde ook beter worden en ze wist dat dit zou kunnen helpen, aan de andere kant was ze ook nog niet klaar om zomaar te stoppen met zelfbeschadiging, na al die jaren was het inmiddels een verslaving geworden, het werkte verdovend, haar gedachtes stopten en ze kon even alles vergeten. Ook was ze boos op zichzelf, waarom moest dit nou weer, deze plek zou toch anders worden dan jeugdzorg, niet te veel regels, niet zo streng, en nu moest ze alsnog ineens wekelijkse checks doen. ze baalde enorm, niet eens perse omdat ze die wekelijkse checks moest doen, maar omdat ze weer eens teveel hoop had gehad, te veel hoop dat het anders zou zijn, dat dit DE plek zou zijn waar alles zou veranderen, en dat ze nu eindelijk een beetje vrijheid kreeg. Tuurlijk had ze dit kunnen weten, hoe kon ze nou zo stom zijn om weer dezelfde fout te maken als bij alle andere plekken, om weer hoop te krijgen op iets beters, totdat ze 18 was zou dit nooit veranderen. Ze was bang, de jongens wisten te veel, nog even en dan zouden ze ook alles van haar verleden weten, al die geheimen die ze nog nooit iemand had verteld. Maar ze kon er nu ook niet onderuit, het enige wat ze nu had geleerd is dat ze nog meer voorzichtig en onopvallender moest doen. het eerste probleem nu is vanavond, want daar is ze enorm bang voor.

Raoul had na het gesprek gister avond overdracht gedaan naar Matt, allebei hadden ze misschien nog wel een ergere reactie verwacht. Want dit is niet niks. Vanochtend was Matthy met alle jongens wezen praten over het onderwerp zelfbeschadiging en hoe ze het nu zouden aanpakken met Mila, ook had hij ze wat verteld over wat hij geleerd had op school hoe om te gaan met dit. Eigenlijk hadden alle jongens op een manier al wel eens ervaring gehad met zelfbeschadiging, dus niemand was er echt bang voor, wel was Raoul bang dat het hem zou triggeren en Koen wilde juist weer te graag helpen omdat hij het precies op deze manier eerder had meegemaakt had. Hij zou Mila nog vragen wie ze graag wilde dat de check zou doen, want alle 5 waren ze het er mee eens dat ondanks dat het heel vervelend was ze er alles aan zouden doen om het iets beter te maken.

Tijdens de lunch besloot Mila het maar gewoon te doen, ze zat er de hele ochtend al mee en werd er alleen maar zenuwachtiger door. "kan ik zo die check doen? dan ben ik er maar van af" shit, nu kon ze echt niet meer terug.

Ze zag alle jongens heel even verbaasd naar elkaar kijken, die hadden dit ook zeker niet verwacht. Toen antwoorde Matthy snel "ja tuurlijk, met wie wil je het het liefste doen?" daar had ze dus nog niet over na gedacht, de hele ochtend was ze dit moment al 1000 x langs gegaan maar deze keuze kon ze niet maken. Matthy was vertrouwd, hij had het al zo vaak gezien, en kon waarschijnlijk ook professioneel handelen. Raoul had het zelf meegemaakt, dus hij wist precies wat ze voelde. Milo had Raoul daar altijd mee geholpen, dus ook hij had dit vaker gedaan. Koen had een nichtje die precies hetzelfde door maakte als zij, dus koen kon wat ervaring delen. En Robbie, Robbie kon ze gewoon altijd goed mee, ze kon tegen hem heel slecht liegen en ze wist dat ze bij hem alles kwijt kon, hoe vaak hij haar al wel niet huilend opgevangen had.

Nadat ze dat alles in een paar seconden door haar hoofd had laten schieten was haar eerste reactie gewoon wat ze zei "Robbie, als hij het ook goed vind"

Die zag hij even niet aan komen, tuurlijk kon hij goed met Mila, en hij had haar al vaak geholpen, en ze had al veel aan hem opgebiecht, maar hij was een van de enige die op dit gebied geen ervaring had, maar hij wilde Mila heel graag helpen. "tuurlijk, doen we"

Na de lunch was het dan zover, het moment waar Mila al vanaf gisteravond tegen op zag, en Robbie misschien sinds net ook wel een klein beetje, Matthy had hem precies verteld wat hij moest doen maar hij had nog nooit zoiets gedaan. Het hoefde niet heel lang te duren, maximaal een paar minuten en dan zou Matt hem helpen met rapporteren, zodat hij het de volgende keer zelf zou kunnen doen. ze liepen allebei het kantoortje binnen, allebei niet wetend dat dit moment wel eens heel veel zou kunnen veranderen. 

MENSEN, IK WEET NIET HOE IK NOG LEEF. 

ik ben naar beide Afas shows geweest en holy shit wat was dat gaaf, echt de beste dag van m'n leven <3 maar ik ben kapot, gesloopt en dood op. wel heb ik daar meteen kaartjes kunnen kopen voor de Ziggo Dome volgend jaar, Golden Circle! dus wie zie ik daar!!!? ik moet echt nog even beseffen wat er allemaal gebeurt is zaterdag maar dat komt vast wel, ik heb nu al zinin de volgende keer dat ik ze weer ga zien!