göt lalesi ⤿ texting

2.9

Kulağımdaki şarkı bitince kulaklığı kulağımdan çıkarmış, çantama katmıştım ve okulun büyük kapısından içeri girmiştim. Şarkı bitene kadar kulaklığı çıkarmama gibi garip alışkanlıklarım vardı.

Bana dönen hiçbir bakışa aldırış etmemeye çalışarak okul binasına girmiş ve merdivenlerden çıkmaya başlamıştım. Son bir haftam herkesin bana dik dik bakmasıyla geçmişti.

Nefret ediyordum bundan ama elimde yapmadığıma dair herhangi bir kanıt yoktu ve insanlar asla anlamıyordu. Her zamanki gibi derin bir nefes verdim içimdeki sıkıntılardan kurtulma umuduyla. İşe yaramamıştı tabii.

Masaya oturduğum gibi kablolu kulaklığımı tekrar çantadan çıkarıp kulağıma taktım ve hemen ardından son zamanlarda okuduğum kitabı çıkardım. Normalde ders başlayana kadar Büşra ile bahçede dolaşırdık ama şuan Büşra yoktu ve yapacak başka bir şeyim de yoktu.

Yaptığını unutamıyordum. Neden yaptığını anlayabiliyordum, haksız da sayılmazdı ama onunla geçen eski günlerimi de özlemiyor değildim.

Düşüncelerim hocanın sınıfa girmesi ile kesilmişti ve odağımı hocaya vermiştim. Okulun son zamanlarındaydık ve ders dinlemek işkence gibiydi bu güzel havada.

Sonunda ders bittiğinde kitabımın kapağını kapattım ve oturduğum sıradan ayağıya kalktım. Tabiri caizse oturma organım düzleşmişti bir saat boyunca.

Yavaş adımlarla sınıftan çıktım ve aşağıya inmeye başladım. Okulda fazla konuştuğum kimse yoktu, konuştuğum kişiler de son olanlardan sonra benle konuşmamaya başlamıştı. Okulun düzeni buydu, popüler olan kimle konuşmuyorsa o görünmez kişiydi ve burada popüler olan Büşraydı.

Giriş kapısının önünde merdivenlerden inmeden öylece bahçede dolaşanlara göz attım. Ciddi anlamda yanına gideceğim bir arkadaşım yoktu. Daha fazla dikilmemek için merdivenlerden indim ve futbol sahasının yanındaki banka doğru ilerledim.

Banka oturduğum gibi peşi sıra son zamanlarda olduğu gibi Eren de oturmuştu. Yan profiline dik dik bakıp gözlerimi devirdim. Göt lalesi.

"Günaydın."

"Eren, git yanımdan."

"Başladık yine he?"

"Git ve başlamadan bitsin."

'nıç' gibi bir ses çıkardı ve oturmaya devam etti. Onu umursamamaya çalışarak etrafıma bakınmaya başladım.

"Yarın bu durumdan kurtulacaksın. Hepsini tek tek susturacağım." Ne dediğini anlamamıştım.

"Ne?"

"Mesajların fake olduğunun kanıtını buldum." dedi yüzünü bana dönerken "Kurtuldun artık bundan."

Kendini ne sanıyordu?

"Sana ne bundan?" dedim sinirle. Ona borçlu olmak istediğim son şey bile olamazdı. "Gerek yok buna, senin işin değil, karışma."

Bir şey demesine izin vermeden banktan kalktım ve okula doğru ilerledim. Zil de çalmıştı zaten.
*

Günün ikinci bölümü <3
Kitabı arkadaşlarınıza veya wattpadten birilerine önerirseniz çoook mutlu olurum.
Bir dahaki bölüm görüşürüzzz :*