"ထပ်ပြီး အဆင့်၁က သူပဲလား?"
"ကြားထားတဲ့အတိုင်းပဲ ထင်ပါတယ်၊ သူ့ကိုကျော်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာလေ"
"ပတ်အိမ်က အငယ်ဆုံးသားပဲဟာ၊ သူ့အစ်ကိုတုန်းကလည်း ကျောင်းကလူတွေတိုင်းကို ကျော်တက်ခဲ့တာလေ"
အထက်တန်းပထမနှစ်ရောက်တော့ စာတော်တဲ့ ဂွန်းဝုဂ့်နဲ့ ဂယူဘင်းနဲ့က အခန်းမတူတော့၊ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကျောင်းကိုတောင် ဂွန်းဝုဂ့်နဲ့ အတူတူတက်ချင်၍ ဂယူဘင်းမှာ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအောင်ဖို့ စာအသည်းအသန်ကြိုးစားလုပ်ခဲ့ရတာ....
အမြဲတမ်း စာအုပ်လေးဖတ်လိုက်၊ အိပ်လိုက်လုပ်နေတဲ့ ဂွန်းဝုဂ့်က အမှတ်အမြင့်ဆုံးနဲ့ ဆိုးလ်ကအဆင့်မြင့် အထက်တန်းကျောင်းကို ဝင်နိုင်ခဲ့ပေမဲ့၊ ဂယူဘင်းကတော့ အောင်ရုံ အမှတ်လောက်နဲ့သာ ဝင်ခွင့်ရခဲ့သည်။
အဲ့ဒါအပြင် အခန်းမတူတာကို ရိုးရိုးလို့ တွေးခဲ့မိတဲ့ ဂယူဘင်းက ကျောင်းစတက်သည့်နေ့မှာတင် ငိုချင်သွားရသည်။ ဂွန်းဝုဂ့်က ထိပ်တန်းကျောင်းသား ၁၅ယောက်သာ စာသင်နိုင်သည့် စာသင်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရပြီး၊ ဂယူဘင်းကတော့ အယောက်၅၀ကျော် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေတတ်တဲ့ စာသင်ခန်းထဲ စာသင်ရသည်။
အခုလည်း တတိယလပတ် စာမေးပွဲတစ်ခုရဲ့ အဆင့်နဲ့အမှတ်တွေကို လာကြည့်နေကြခြင်းပင်၊ ဂယူဘင်းရဲ့ အဆင့်က ပထမနှစ်ကျောင်းသား အယောက် ၁၅၀ ထဲမှာ အဆင့်၁၀၅ ဆိုပေမဲ့ ဂွန်းဝုဂ့်ကတော့ ၁၄၉ယောက်လုံးရဲ့ အထက်မှာ...
အတူဆော့ပြီး အတူကြီးပြီး အတူကစားနေကြရာက ဂွန်းဝုဂ့်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရုတ်တရက်ကြီး သူနဲ့ အများကြီး အလှမ်းဝေးသွားရတာလဲ? သူညံ့လွန်းနေလို့လား? ဒါမှမဟုတ် ဂွန်းဝုဂ့်က အရမ်းတော်လွန်းနေတာလား?
နှစ်ယောက်အတူတူ လမ်းလျှောက်နေရာက ဂွန်းဝုဂ့်က အရှေ့ဆုံးဆီရောက်အောင် ပြေးသွားနေပြီး ဂယူဘင်းကတော့ လမ်းလျှောက်နေရာကနေ၊ ရပ်လိုက်တဲ့ ခံစားချက်မျိုး၊ အခု ဂယူဘင်းက ဂွန်းဝုဂ့်ကို မြင်နေရပေမဲ့၊ ဘယ်အချိန်လောက်ဆိုရင် သူမမြင်ရတဲ့အထိ အဝေးကိုရောက်သွားမှာလဲ?
