Nârin +18

(24) Geliyorum Bebeğim

Lütfen oy kullanın değerli okurlarım
-

&

Şervan gözlerini yavaşça açtığında Doğan adama ne söyleyeceğini bilmiyordu. Yaklaşık iki dk önce biri odasına girmiş ve onu öldürmeye çalışmıştı ama Doğan ve Kuzey buna izin vermemiş ve engel olmuşlardı.

Korkuyordu , bu yaralı adamdan.

Onu canını verecek kadar çok seviyordu Şervan onun kardeşiydi ama söz konusu karısı olduğunda ve adamın öfkelendiğinde gözünün hiç bir şey görmediğini çok iyi biliyordu.

En kısa sürede bir katliam başlayacaktı Şervan tarafından başlatılan ve o istediğinde biten bir katliam....

" Nârin " diye fısıldayan adam ile Doğan'nın korkusu daha da artmıştı.

Kendine cesaret vermeye başladı , hadi Doğan en kötü ölürsün dedi kendi kendine.

Bari bakire bir şekilde ölmeseydim yazık lan bana diye içinden geçirdiğinde gözlerini açmış olan arkadaşına baktı.

Şervan kendine geldiğinde baş ucunda bekleyen Doğan'a baktı.

" Karım iyi mi? " diye sorduğunda yataktan yavaşça doğruldu. Yaraları umrumda bile değildi. Bu ilk kez yaralanışı değildi son da olmayacaktı.

" Kardeşim bir şey söyleyeceğim ama endişelenme sakın " dediğinde adamın kaşları çatıldı.

" Leo denen biri yaklaşık yarım saat önce yengeyi hastaneden çıkarmış ama merak etme Kuzey ve Polat adamın nereye gidebileceğini biliyorlar, hazırlıklara başladılar bile birazdan onlarla birlikte ben de yola çıkacağım, adam daha Los Angeles'a iner inmez bizde orda olacağız " dediğinde Şervan öfkeyle soludu ve kalktı yatağından.

Doğan böyle olacağını bildiği için korkuyla bir adım geriye gitti.

Karşısında ki adam yaralı bile olsa şu an ondan daha güçlüydü. Şervan başını sağ tarafa doğru kütleti. Ensesinden omurgasına doğru inen bir ağrı vardı sanki. Ne söylüyordu Doğan?

Karısını almışlar mıydı? Onun bakmaya bile kıyamadığı karısı birileri tarafından ülke dışına çıkarılmıştı öyle mi!

Şervan'nın izni olmadan böyle bir şeyin mümkün olması imkansızdı. Ne demişti o Leo mu? Bu adam kimdi bilmiyordu ama bildiği tek bir şey vardı. Ölmeden önce göreceği son yüz kesinlikle Şervan'nın yüzü olacaktı.

" Kim lan bu Leo ve karımı benim ülkemden , benim şehrimden , benim çöplüğümden elini kolunu sallaya sallaya nasıl çıkarıyor Doğan " diye bağırdığında Doğan'a doğru ilerledi.

Doğan korkuyla ona doğru gelen öfkeli adamdan nasıl kaçacağını düşünüyordu. Gözlerinden ateşler saçan ve bakışlarıyla bile yeni bir kıyametin habercisi olduğunu haykıran adamdan kaçmanın yolunu aradı. Ondan yanlızca o isterse kaçabiliriz diyen yanına içten içe hak veriyordu.

" Kardeşim yarım saat bile olmadı henüz merak etme karını da bebeğini de sağ salim geri getireceğim " dediğinde adam affalamıştı. Güzel karısı hamile miydi? Karnında ondan bir parça mı taşıyordu. İkisine ait bir parça.

" Hamile mi? " diye sorduğunda Doğan korkuyla bir kaç adım daha geriye giderken onu başıyla onayladı.

Adam dumura uğradı şu an bir bebeği olacağı için sevinemiyordu bile , karısını almışlardı ama o hiç bir şey yapamamıştı bunu düşündükçe bile sinirden damarları belirginleşiyor öfkesini kontrol altında tutmasını zorlaştırıyordu.