06- Social Media Landscape

1.3K 51 22
                                    





'Riding the Wave of Borrowed Influence'







Tiffany SuzanneHolland



"Wait Aizenberg... ulitin mo na please. Ayoko habang buhay na magwork sayo."



"No, you've signed it."




"Eh, kasi.. Dali na please, magprint ka ulit. May copy ka naman siguro sa laptop mo diba?" Pangungumbinsi ko sa kanya.





She took my hand off her arm, she then returned to her swivel chair and resumed her work, leaving me standing here.





With a heavy sighed, I made my way towards the door in dissaponment, But before I could even exit her office, she spoke up.




"Agahan mo ang pag-gising bukas as I will be returning to work. Two new maids will be coming here tomorrow, so ensure that you let them in."





Napaismid ako at saka matipid lang na sumagot. I turned the doorknob and exited her office, leaving her to her work.




As the day wore on, my friends eventually had to leave, dahil bawal sila magpagabi.





Nagpasalamat si Aizenberg sa kanila at pinahatid sila sa tauhan nito. As I stood in the foyer, gazing at the grandeur of the mansion, a wave of sadness hit me.




Parang gusto kong maiyak, I wish could just go back home. If only I were a famous vlogger earning a lot of money, maybe my mother would be proud of me at hindi nya ako pagtatabuyan. Siguro hindi ko uto mararanasan.




Pinunasan ko ang luha ko dahil tuluyan nang dumaloy ito.




"Tiffany.. are you crying?"




Without saying a word, lumayo ako sa kanya at nagtungo ako sa isang room. I stayed in the room for a few minutes, lost in thought, hindi ko na din napigilan ang umiyak dahil sa kalungkutan tapos sabayan pa ng katahimikan ng mansion. Niyakap ko nalang ang sarili ko at hinayaan ko lang ang sarili kong umiyak hanggang sa gumaan ang pakiramdam ko.





As I stepped back into the main living area, I saw Aizenberg sitting on the couch. When she saw me she stood up and walk towards me.




"I know you're sad.. but I want you to know that I've allowed your friends to visit you here anytime they want." Aizenberg said.





"Bakit ako? Diba dalawa kami na nakakita sayo na pinatay mo yung mga theif? Why did you choose me?" I asked absentmindedly.




Aizenberg didn't answer my question but instead she tapped my shoulder.





"Wala nang food sa refrigerator kelangan nating mamili. From now on, this mansion needs to become a normal living space." Alam ko na binabago nya ang usapan.



Naiyak nanaman ako. Namimiss ko ang tahanan ko. Kung nasan naduon ang pamilya ko. First time kong mawalay sa kanila. Ganito pala ang feeling na maging OFW. Ang lungkot. Homesick.




"Wag ka na umiyak Tiffany. Ayusin mo na yang sarili."




Tumango ako pero naiiyak parin talaga ako at hindi ko yun mapugilan kahit pigilan ko pa.



Nagtungo ako sa room kung nasaan ang mga gamit ko at saka ako nagpalit ng damit. Pagtapos ko ayusin ang sarili ko ay saka ako lumabas at nilapitan ko si Aizenberg na naghahantay na saakin. Sabay kami naglakad papunta nang car nya at nagbiyahe papunta nang mall.





Sweet Escape (Intersex)Where stories live. Discover now