Lynnea Organa miała cel, który chciała osiągnąć za wszelką cenę.
Uważała, że w trakcie jego realizacji nic nie będzie w stanie ją zaskoczyć.
Jedyne czego się nie spodziewała to, że na swojej drodze spotka łowcę nagród, który sprawi, że znów będzie...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kiedy Lynn ponownie się obudziła, mogła dostrzec więcej szczegółów, niż wcześniej. Musiała jednak zmarszczyć brwi i zamrugać kilka razy powiekami z powodu wpadających do środka promieni słonecznych. Westchnęła ciężko, a po chwili usłyszała ciche, znajome odgłosy i uśmiechnęła się, gdy obok dostrzegła Młodego Yodę. Ten od razu wyciągnął do niej swoje łapki, widząc, że w końcu była przytomna. Lynn mimo tego, że była cała obolała i czuła jak pulsowała jej cała głowa, tak przyciągnęła Młodego bliżej siebie. Dzieciak ułożył się na jej klatce piersiowej, a później położył rączki na jej policzkach.
Bałem się, że już się nie obudzisz.
Lynn uśmiechnęła się, aż zrozumiała, co tak naprawdę się stało. Głos, który usłyszała w swojej głowie, nie był czymś przypadkowym, a głosem Młodego. Patrzył na nią swoimi dużymi oczami, a ona nie mogła uwierzyć w to, co przed chwilą się wydarzyło. Po takim czasie w końcu udało jej się go usłyszeć, coś, co próbowała już wcześniej wywołać, ale bez skutku.
— Czyli wystarczyło, bym prawie umarła, żebyś się do mnie odezwał, co? — Powiedziała cicho, a jej głos brzmiał wyjątkowo obco.
Jesteś dla mnie jak matka. Nie chciałbym cię stracić. Din również.
Lynn zarumieniła się i poczuła ciepło na sercu. Nie spodziewała się usłyszeć takich słów mimo tego, że ona sama rozumiała, że coraz częściej traktowała Młodego, jak własne dziecko. Opiekowała się nim i dbała o niego w ten sam sposób, jak o Kerri.
— Nie tak łatwo się mnie pozbyć. Pójdźmy znaleźć Dina, co? Już chyba za dużo się wyleżałam.
Dzieciak nie powiedział nic więcej, więc uznała, że nie ma nic przeciwko. Młody zeskoczył z łóżka na podłogę w dosyć pokraczny sposób, a ona jedynie zaśmiała się krótko.
— Nie tak prędko, Młody. Właśnie ledwo, co umierałam.
Grogu. Mam na imię Grogu.
— Grogu — powiedziała na głos i uśmiechnęła się do niego. — Dobrze, Grogu. Chodźmy znaleźć Dina i dowiedzieć się, gdzie jesteśmy. Chyba że wiesz i chcesz mi to zdradzić?
Młody jedynie wydał z siebie ciche dźwięki i powoli ruszył w stronę wyjścia z pomieszczenia. Lynn uznała to za znak, wzięła głęboki oddech i zaczęła podnosić się do góry. Od razu co poczuła, to tępy ból w boku, a kiedy odchyliła kołdrę i koszulkę, którą miała na sobie, zobaczyła na swoim ciele bandaże. Biały materiał był owinięty wokół całego jej brzucha i wyglądało na to, że był świeżo wymieniony, bo nie dostrzegła żadnych śladów krwi.
W końcu z trudem i bardzo powoli udało jej się postawić stopy na podłodze, a później podnieść z łóżka. Kiedy tylko się wyprostowała, zakręciło jej się w głowie i szybko podparła się pobliskiej ściany, by nie upaść i nie wyrządzić więcej szkód. Wzięła kilka oddechów i gdy tylko poczuła, że nie widzi potrójnie, tak ruszyła za Grogu do drzwi. Pociągnęła za klamkę i znalazła się w przejściu. Po prawej stronie dostrzegła drewniane drzwi, które musiały być głównym wejściem, a po lewej korytarz kończył się otwartym przejściem do następnego pomieszczenia. Stamtąd też usłyszała przyciszone głosy i czując, że nic złego jej nie grozi, postanowiła ruszyć w tamtą stronę.
