Şarkımız: Söyle-seksendört
oy ve yorumları unutmayalım pırlantalarım🎉
*
Sanki tüm hayatım boyunca yanlış melodi de dans etmiş gibiyim.
*****
Barlas, seansa beş dakika erken gelmeyi sürdürüyordu. Bu sefer diğer hastalarıma yaptığım gibi ona da beş dakika dışarıda beklemesi gerektiğini söyledim.
İtirazda bulunmadı. O beklerken ben koltuğumda oturmuş seans için kendimi hazırlıyordum.
Seans saati geldiği gibi Barlas kapıyı tıkladı. Onu içeri davet ettim. Kapıyı arkasından kapatıp her zamanki yerine oturdu.
Ellerini önünde kavuşturdu. Yüz hatlarını sıkıyordu ve çene hattı belirgindi. Sanki söylemek istedikleri vardı.
Kollarını bağlamış olsa da ellerinin yumruk olduğunu görüyordum. Yaptığı tek şey benim yüzüme bakmaktı.
"Nasıl hissediyorsunuz?" Diyerek başladım.
"Enerjik. Akşam bir araba yarışına gidiyorum."
"Araba yarışı mı?" İşte bunu hiç beklemiyordum.
"Evet. Benden beklemiyordunuz sanırım."
"Hayır, ne zamandır katılıyorsunuz?"
"Şu bir senedir. İşler yoğun olduğu için pek gidemiyordum ama bu akşam ihtiyacım olacak."
"Niçin?"
"Stresi atmanın en heyecanlı hali. Arabanız var mı?"
"Beni de mi davet edeceksiniz?"
Gülümseyerek sırtını koltuğa verdi. "Ruhunuz çok dingin. Yüreğiniz kaldıramaz." Dediğinde güldüm.
"Belki benimde heyecan dolu bir özel hayatım vardır." Diyerek takıldım.
Tek kaşını kaldırıp keyifle başını salladı. "Neden olmasın."
"Nasıl başladı bu araba yarışına ilginiz?"
Seni en son bıraktığımda benim için şerefsiz ama akıllı bir çocuktun. Nasıl oldu da daha da kuduruk oldun merak ediyorum gerçekten.
"Boşandıktan sonra." Dan diye söylediği ile kalakaldım.
"Evli miydiniz?" şaşkınlığımı gizlesem de o gözlerinin arkasında farklı bir anlam vardı sanki.
O an baktığım o gözler lisedeki Barlas'ı hatırlattı. Uzaktan uzağa ezberlediğim gözleri.
"Bir sene öncesine kadar, evet."
"Boşanma sebebiniz neydi?"
"Aldattı." dediğinde içimde daha değişik bir his kapladı. Belki de bana yaptıklarının acısını çekmişti yıllar sonra.
"Bu yüzden mi başladınız terapiye?"
"Bilmem. Bunu zamanla siz söyleyeceksiniz." dediğinde anladım. Sanırım o kızdı onu bu kadar öfkelendiren. İçinde neler yer etmişti kim bilir? Belki zamanla, o günlerin çıkaramadığı acısı kök salmıştı.
"Nasıl başladı her şey?" derken aklıma yine lise zamanları geldi.
9 sene önce...
Çıkışta önümden yalnız başına yürüyordun. arkadaşlarım gidip konuşmam için gazlıyorlardı.
O utangaç halimle ilk ne kadar reddetsem de aklıma tek bir soru düştü. En fazla ne olabilir ki?
O cesaretle geldim yanına. "Selam." dediğimde irkildin. Biraz anlam veremedin ama bozuntuya vermedin, "Selam, nasılsın?"
YOU ARE READING
RUHUMDA RIHTIM
General Fiction"En derinlerimde sakladım seni, sen yine bana gelmedin. Kalbimde sakladım seni ama sen o limanı görmedin." İşinde başarılı bir kadın psikolog ve geçmişin üzerinde bıraktığı izlerle boğuşan bir adam... İkisinin yollarını kesiştiren bir yara ve benzer...
