Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Bazen avazım çıkana kadar bağırmak istiyorum. Babama karşı gelmek istiyorum. “Yeter artık, dur,” demek istiyorum. “Annemi üzme daha fazla,” demek istiyorum. Tüm gücümle ona karşı koymak, annemi korumak istiyorum. Acaba öyle bir şey yapsaydım, annem görür müydü beni? Duyulur muydu bu kez sesim? Benim aslında var olduğumu görürler miydi? Ama bunu beni görsünler veya sevsinler diye yapmıyordum. Sadece annemin canı daha fazla yanmasın istiyordum. Kırılmasın, ağlamasın. Bir gün kendisine bir şey yapmasından korkuyordum. Nedendir bilmem ama, beni hiç görmemesine rağmen, sevmemesine rağmen annemi daha çok seviyordum. Sahi, çocuklar her şeye rağmen neden hâlâ annelerini sevmeye devam ederler günlük?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
