Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Babam yine anneme bağırıyordu. “Bizimkisi bir anlık şeydi,” dedi günlük. “Sana o çocuğu aldır dedim, ama hamile halinle ailemin karşısına çıktın. Ben seninle o çocuk yüzünden zorla evlenmek zorunda kaldım,” dedi. “Sırf benimle evlenmek için doğurdun sen o çocuğu. İstediğinden değil,” dedi. O çocuk benim günlük. Bahsettiği çocuk benim. Meğer annemle babam benim yüzümden evlenmek zorunda kalmışlar. Ben doğdum diye mi günlük? Annem babamla evlenebilmek için mi doğurmuş yani beni? Bunu anladım ben. Yanlış anlamadım bence. Şimdi anlıyorum babamın beni neden sevmediğini. İstemediği bir kadınla evlenmesine sebep olmuşum günlük. Peki annem... Annem neden sevmemiş? Annem neden istememiş? Günlük, şu an hiç iyi değilim. Tam hiçbir şey artık umurumda olmaz diye düşünürken, yine dağıttılar beni. Yine izin vermediler devam edeyim şu siktiğimin hayatına. Bak günlük. Her şey karşı yaşamama. Biraz uyuyayım ben günlük. Yarın konuşuruz.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
