Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Her geçen günde ölüme biraz daha yaklaşıyorum, değil mi günlük? Bak bugün de bitti. Bugünü de geride bıraktık. Yarın biraz daha yaklaşmış olacağım ölüme. Resmen ölüme doğru adımlıyorum. Herkes gibi. Sanki gözlerim kapalı bir şekilde düz yolda ilerliyorum ve bu düz yolda aniden karşıma bir çukur çıkacak. Ben ise o çukuru göremeyip adımımı attığım an direkt boşluğa düşeceğim. Ölüm böyle bir şey günlük. Ansızın. Bilemezsin. Sen kendinden emin bir şekilde bir adım atarsın ve bir anda boşluğa düşersin. Bu yüzden hep aklında tutmak zorundasın...İster yakın ister uzun...O boşluk zaten orada var. Ve sen zaten o boşluğa düşeceksin. Umarım ben o boşluğa düşmeden en azından 1 günlüğüne yaşayabilirim... Ölmeden önce 1 günlüğüne yaşasam keşke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
