Beni kimse dinlemiyordu. Duymuyordu. Acımı kime anlatsam, dalga geçiyordu. Ben de yazmaya karar verdim. Sonuçta günlüğüm beni yargılamazdı, değil mi?
>>>
~ 29 Mart 2024: günlük #1
Biri geçip karşıma sorsa “Seni bu hayatta en çok kim seviyor?” diye...ben cevap veremem be günlük. Var mı ki beni seven? Daha ben bile kendimi sevmesini bilmiyorum. Sevmek ne demek, onu bile bilmiyorum. Bu hayatta sanırım bırak beni en çok sevmeyi, azıcık da olsa kimse sevmiyor. Küçücük sevgi bana çok görülüyor. Sen seviyor musun beni günlük? Keşke bana “Seni seviyorum” diyebilsen. Çünkü insanın bazen bunu duymaya ihtiyacı oluyor. Sevilmek nasıl bir şey, ben de bilmek istiyorum. Ne tuhaf...Gecenin üçünde yazıyorum tüm bunları. Yine aynı zamanda şarkı dinleyerek. Şarkılar seviyor mu beni? Anlıyorlar ama. Çünkü tam da bunları yazarken şarkı devam ediyor. “Kalktım baktım gecenin üçündeymişim. Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim.” Evet, günlük. Sanırım şarkılar beni seviyor. Çünkü benim söyleyemediklerimi onlar haykırıyor.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
