KAYIP BAĞLAR

Giriş

‼️KİTAPTA REKLAM VE GRUP REKLAMLARI YAPMAK YASAKTI. YAPILAN YORUMLAR SİLİNECEK VE ENGELLENECEKTİR!‼️

*Koyu şekilde yazılmış olan konuşmalar İtalyanca konuşmalardır*

Buraya kitaba başladığınız tarihi yazın.

Ve bir şey daha yapmak istiyorum. Şimdi herkes buraya kitabı kaçıncı okuyan kişi olduğunu yazabilir mi? Kitabı ilk okuyan kişi yoruma birinciyim ya da 1. yazsın. Ondan sonrakiler de devamını getirsin. Örneğin sen yorumlara girdiğinde 254. yazıyorsa bunu en son gören kişi 255. yazsın daha sonra 256. 257. diye gitsin.Bu da sizin numaranız olsun ilerleyen bölümlerde bu numarada ki kişilere bir sürprizim olabilir:)

Bunu yaparsanız beni çok mutlu edersiniz.

O zaman sen aramıza hoş geldin umarım büyük bir aile olmayı becerebilmişizdir.

Kitap ile ilgili bilgileri panom da vereceğim sizin de bir sorunuz varsa oraya yazabilirsiniz.

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın!!

İyi Okumalar 🤍

Sessiz bir şekilde hastane koridorunda oturuyorum. Başımı ellerimin arasına alıp, etrafı boş boş izliyorum. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlıyor.Birkaç dakika önce doktordan ilik kanseri olduğumu öğrenmiştim. Bu haber, beni adeta yıkmıştı. Yıllar önce bu hastalıktan dolayı kaybettiğim annem aklıma geldi. Onun acılarını ben de yaşamak zorunda mı kalacaktım?

Hayatım bir anda alt üst olmuştu. Ne yapacağımı, nasıl yaşayacağımı bilmiyordum. Geçmişe dönüp, yaptığım hataları düşündüm. Ama artık geçmişi değiştirmek için çok geçti. Yapabileceğim tek şey, bu hastalığı yenmek için savaşmaktı.

Gözlerimi kaldırıp, etrafıma baktım. Koridorda insanlar gelip gidiyordu. Herkesin yüzünde bir telaş, bir endişe vardı. Ben de onlardan biriydim. Ama ben, bu hastalıkla mücadele etmeye kararlıydım.

Annem, bana hep güçlü olmamı söylerdi. Bu hastalıkla savaşmak için onun gücüne ihtiyacım vardı. Gözlerimi kapatıp, ondan güç diledim. Gözlerimi açtığımda, yüzümde bir gülümseme vardı. Bu hastalıkla mücadele edeceğimi biliyordum. Annemin bana verdiği güç, beni asla pes ettirmeyecekti. Gözümdeki yaşları silip sakince ayağa kalktım. Daha demin ağlayıp koşarak çıktığım odanın kapısını çalıp tekrardan girdim. Girmemle odadaki bakışlar bana dönmüştü.

Doktor, anneannem ve dedem.

Evet benim hayatım bu iki kişiden ibaretti: Anneannem ve dedem

Annemi yaklaşık bir buçuk sene önce -şu anda benim de sahip olduğum- ilik kanserinden kaybetmiştim. Kardeşim ya da benden büyük bir ablam ve abim yoktu.

Babam mı?

Boş verin çünkü kendisini bende tanımıyorum. Annemin dediğine göre kendileri beni istememişti annem de onu aldırmadan ben çocuğuma kendim bakarım demiş ve beni doğurmuş. Babam olacak o adam hakkında tek bildiğim şeyler beni istememiş olması ve Türk olması.

Peki ben kim miyim?

Milena Santoro ben.

Duygusal olarak hassas ve kırılgan,

Kimlik duygusu konusunda belirsiz ve kafası karışık,

Uyum sağlamakta ve yeni durumlara alışmakta zorlanan,

Öfkeli, kızgın ve hayal kırıklığına uğramış,

18 yaşına yeni girmiş, annesi İtalyan babası Türk olan,

Hayatında hiçbir şeyi yolunda gitmemiş Milena Santoro.

Ve bu benim hikayem, hayatıma hoş geldin. 

🎵

Heyecanlıyım. Okumayı çok severim ama konu yazmak olunca hep yarım bırakırım. Umuyorum ki bu hikayede bunu yaşamayacağım.

Hikayeyi yazdığım tarih 03.01.2024 ilk bölümü yazdım, heyecandan burayıda yazdım hddhdhdhdj.

Bakalım ben bu hikayeyi ne zaman yayınlayacağım ve siz ne zaman okuyacaksınız.

Bana destek olmayı unutmayın. Destek olmak için şu küçük ve güzel yıldızı parlatabilirsiniz.

Bir sonraki bölümde görüşürüz.

Not:Giriş bölümü diye kısadır ilerleyen bölümlerde uzayacaktır.