Selammmm
Nasılsınız.
Bölüm yazmayı özlemişim ve tabii ki sizi de 💓
Geçen bölümde ki yaratıcı yorumlarınız karşısında donup kaldım. Harikaydınız gerçekten. Umarım hiçbir zaman ters düşmeyiz.🤗(Biraz tırsdım ben.)
Bu bölümü yazmak benim için biraz zordu sizde okuyunca ne demek istediğimi anlayacaksınız.
Lafı daha fazla uzatmadan iyi okumalar 🤍
Bedenimde hissettiğim ağrılarla yüzümü buruşturdum. Kurumuş dudaklarımı ıslattıktan sonra gözlerimi açmaya çalıştım. Gözüme vuran ışıkla gözlerim hafiften yansa da açmayı başarabilmiştim.
Neredeydim ben.
En son AVM de alışveriş yapıyordum sonra yine burnum kanamaya başladığın da hızla tuvalete doğru koşmaya başladım ama tuvalete yetişmemiştim. Gözlerimin karardığını ve bacaklarımın beni taşımasını hissettim.
Çevreme insanlar toplanmıştı.
Herkes bağırmaya başlamıştı.
Fark ettiğim gerçekle gözlerim büyüdü.
"Ben bayıldım."
Parça pörçük olan anılar zihnimde birleştiğinde kafamda bir ampül patlamıştı. Ben bayılmıştım.
Etrafıma bakındığımda bir odada yalnız başıma olduğumu gördüm. Sağ koluma baktığımda serum takıldığını fark ettim.
Niye yalnızdım ben.
Babam neredeydi.
Babamı istiyordum.
Vücudumda ki ağrılar artmaya başladığın da rahat bir pozisyona geçip beklemeye başladım. İlla ki biri gelecekti.
Etrafıma bakınırken gözlerim omzumun üzerinde durmuştu.
"Hayır ya." diye mırıldanıp dökülmüş saçımı aldım.
Saçlarım dökülmüştü. Kemoterapiye başladığımdan ve ilaçları kullanmaya başladığımdan beri saçlarım dökülmeye başlamıştı. Artık aynaya bakmaktan tiksindiğim için ve insanların beni böyle görmesini istemediğimden başıma şapka takmaya başlamıştım.
Gözlerim dolduğunu fark ettim.
Kapı hızlıca açıldığında bakışlarım o tarafa döndü. Gördüğüm yüzle bedenimde rahatlama hissettim.
Babam gelmişti.
"Milena." deyip yanıma geldiğinde gözleriyle hızlıca bedenime bakıp bir şey olmadığına emin olduktan sonra bana baktı.
"İyi misin kızım?"
Kızım.
Kalbim yine ve yine hızlı atmaya başladığında gözlerimi kaçırdım. Alt tarafı bir kelime söyledi bu kadar hızlanması çok saçmaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP BAĞLAR
ChickLitMilena, 18 yıl boyunca babasının onu istemediğini sanan bir kızdı. Ne zaman ki annesinin de yakalandığı hastalığa ilik kanserine yakalandı işte o zaman bildiklarinin hepsinin koca bir yalan olduğunu öğrenmiştir. Bu hikaye İtalya'dan Türkiye'ye gidip...
