İLGİ/GERÇEK AİLEM

16.BÖLÜM

Sınıfa girdiğim an karanlıkta önüme çıkan şeyle çığlık attım.

Işıklar açılır açılmaz önümde gülen bir Sinan vardı.

"Sinan... Kaç." Çantamı omzundan tutup Sinan'a fırlattım.

"Sabahın köründe ne yapıyorsun ya. Ödüm koptu. Ayılamamıştım bile" Sözlerimin hemen ardından Sinan başka bir çanta daha yedi. Arkama dönüp kim olduğuna baktım.

Bulut.

"Ne korkutuyorsun lan kızı." Bulut'a güldüğüm sırada gözleri bana döndü ve içten bir şekilde gülümsedi. Sonra da ikimizin çantalarını da alıp sıralarımıza koydu.

Sinan, Bulut'a fısıldayarak birşeyler söyledi.

"GÜ-NAY-DIN!" Sınıfa giren Güneş'le hızlıca ona sarıldım.

"Siz haftanın 25 günü berabersiniz zaten ne ara birbirinizi özlüyorsunuz?"

"En yakın arkadaş olmak bunu gerektirir Barkın'cım."

Sınıf yavaş yavaş dolarken hoca da gelmişti.

Günaydın faslı hızlı geçti. Ders edebiyattı.

"Geçen hafta konuşmuştuk çocuklar. Bu konuyu bize Açelya anlatacaktı." Tüm sınıf Açelya'ya döndü. Bu sınıfa geldiğimden beri insanlara çok dikkat etmemiştim ama Açelya benim dikkatimi çekmişti. Sınıftakilerin aksine sessiz ve soğuk bir kızdı. Ama dışarıdan o kadar samimi görünüyor ki tavırları şaşırtıyor.

Açelya ayağa kalkıp eteğini düzeltti. Tahtanın önüne gelip tahta kalemlerini açtı. Konuyu anlatmaya başladı.

Gerçekten bir öğretmen gibi ders anlatıyordu. Anlatım şekliyle insanı kendine çekiyordu. Sınıfın hakimiyetini iyi sağlıyordu. Bakışları herkesin üzerinde dolanıyordu. Olduğu yerde dikilmek yerine ufak adımlarla sınıfta dolanıyordu.

Bakışları bir an Barkın'da durdu. Boğazını temizleyip anlatmaya devam ettiğinde Barkın'a baktım.

Elini yanağına yaslamış yüzünde bir gülümsemeyle Açelya'yı izliyordu.

Bu çocuk aşık hocam.

🩷🩷🩷

Son ders de bitince çantamı toplayıp Güneş'i beklemeye başladım.

O da toparlanınca diğerleriyle vedalaşıp sınıftan çıktık.

Bugün Güneş'lerde kalacaktım. Kız gecesi yapacaktık.

Yolda yürürken Güneş'in sorusuyla ona döndüm.

"Barkın'ın Açelya'ya bakışlarını gördün mü? Aşık bu çocuk kesin."

Başımı salladım,

"Evet. Acaba Açelya biliyor mu?" Diye sordum

"Bence bilmiyor. Barkın'ı tanıdığım kadarıyla itiraf edecek biri değil." Cümlesini bitirdikten birkaç saniye sonra aydınlanmış gibi heyecanla konuştu.

"Bu akşam onu da çağıralım. Kaynaşmış oluruz. Bence çok sevimli bir kız." Kaşlarımı çattım.

"Olur, ama umarım onu kullandığımızı düşünmez. Bize de biraz farklı bakıyordu çünkü." Dedim. Saçlarını savurdu.

"Güzelliğimizdendir." Güldüm. Sohbet ede ede eve geldik. Saat üç buçuk olmuştu. Önce okul kıyafetlerinden kurtulup eşofman takımlarımızı giydik. Sonra ise dışarı çıkıp akşam için alışveriş yaptık.

Saat daha da geç olmadan okul grubundan aldığım numaraya tıkladım.

Birkaç saniye sonra açtığında yerimde kıpırdandım.