22.BÖLÜM

2K 89 12
                                    

Annemin akrabaları gittikten sonra çok uykum geldigi için hemen yattım. Sabah uyandığımda ise can sıkıntısından patlıyordum. Yapacak hiçbir şey yoktu. Sanırım tüm gün evde oturacaktım.

Tam o sırada annemin kurtarıcı sesi geldi.

"İlgi!" Bana seslenmesi üzerine odamdan çıkıp aşağı indim.

"Efendim anne."

"Kızım ben bugün bir arkadaşıma gideceğim. Uzun zamandır görüşmüyoruz. Kalabalık olacağız ama belki gelmek istersin." Gülümseyerek başımı salladım,

"Aslında bugün yapacak bir şeyim yok. Seninle gelebilirim." Dedim.

1 saat sonra çıkacağımızı söylediğinde odama geri çıktım. Biraz telefonda vakit geçirip hazırlanmaya başladım.

Altıma kot bir pantolon, sarı bir tişört ve yine sarı fakat açık tonlarda olan topuklu sandalet giydim.

Masama oturup saçlarımı güzelce tarayıp doğal dalgalar yaptım. Sonra da yarım atkuyruğu topladım. Saçım düzdü ve bazen sıkılıp böyle ya da kıvırcık yapıyordum. Kendimi farklı şekillerde görmeyi seviyordum.

Rimel, dudak kalemi, gloss ve allık ile de hafif bir makyaj yaptım. Ayakkabılarımla aynı renk küçük bir çanta alıp içine eşyalarımı koydum.

Hazırdım. Aşağı indikten beş dakika sonra annem indi. Annem yaşına göre oldukça genç duruyordu. Güzel bir fiziğe sahipti ve yüzünde aşırı denecek kadar çok kırışıklık yoktu. Saçında sadece birkaç tel beyaz vardı ve bu onu daha güzel kılıyordu.

Annem, açık yeşil, kısa kollu, uzun ve sade bir elbise giymiş. Saçını açık bırakmış, beyaz spor ayakkabılarını giymişti.

"Anne-kız fazla mı güzeliz sanki?" Dediğimde gülerek kolumu sıvazladı.

"Biraz ama." Dedi baş ve işaret parmağının arasında ufak bir yer bırakarak.

"Biraz." Dedim bende onu taklit ederek. Çok uzak değildi. 15 dakika boyunca sohbet ederek eve ulaştık. Annem kapıyı çaldıktan birkaç saniye sonra ufak bir gürültü ardından kapı açıldı.

"Hoşgeldin Ebru'cum." Kadın samimi bir şekilde anneme sarılıken onun arkasında duruyordum.

"Hoşbuldum canım benim." Kadın annemden ayrıldıktan sonra önce gülümseyerek bana baktı.

"Sende hoşgeldin tatlım." Diyerek bir andan beni kendine çekti. Evde ayakkabıyla geziyorlardı. O yüzden topuğundan dolayı biraz uzun kalmıştım. Hatta bayağı uzun kalmıştım.

"Hoşbuldum." Dedim.

Benden de ayrıldığında hep beraber içeri geçtik.

Ooooo...

Baya ooo...

Annem kalabalık olacağını söylemişti ama bu kadarını beklemiyordum.

Yan yana boş bir yere oturduğumuzda hepsinin bakışları bize döndü.

"Nasılsın Ebru, görüşmeyeli çok oldu?" Dedi biri.

"İyiyim, sen?" Böyle hal hatır sorarken bir anda konu bana geldi.

"Maşallah İlgi de aynı sana çekmiş Ebru, güzelliğini senden almış." Dediğinde ikimize de iltifat edilmişti. Hiçbirini tanımıyordum.

Annem iltifat eden kadını gösterdi,

"Sinan'ın annesi Elif, bu da Sinan'ın kız kardeşi Zeynep." Dedi. Annem sanırım onlarla da yakındı.

"Memnun oldum." Deniz abla'nın hemen yanındaki kadını gösterdi.

İLGİ/GERÇEK AİLEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin