Zaw
"လက္ကနာလိုက္တာ...."
အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚ
ထိုင္ရင္း နီရဲေနတဲ့ လက္က
ဒဏ္ရာကို ၾကည့္ၿပီး
မ်က္ႏွာ႐ူံ႕ေနမိသည္သာ။
ပြင့္ညွာဖိနပ္နဲ႕နင္းခံထားတာမို႔
လက္က သေရလန္၍ နီရဲၿပီး
ေအာင့္ေန၏။
"ေဆးမလူးပဲ ဘယ္လိုသက္သာမွာလဲ"
႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာတဲ့
အသံေၾကာင့္ ပန့္မ်က္ခုံးေလးပင့္
သက္သြားရင္း အသံလာရာကို
လွည့္ၾကည့္မိသည္။
"ဦး...ဦးစစ္...ဘယ္လိုဝင္လာတာလဲ"
အခန္းကိုေလာ့ခ်ထားပါရက္
ဝင္လာတာျမင္ရေတာ့ ပန္မ်က္လုံး
ေလးျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားရသည္။
အံ့ၾသေနတဲ့ ပန့္ကိုၾကည့္ၿပီး
သေဘာက်သေယာင္ တစ္ခ်က္
ၿပဳံးလိုက္သည့္ ဦးစစ္က...
"မင္းေမ့ေနတာလား....ကိုယ္က
ဒီအိမ္ပိုင္ရွင္ေလ....ဒီအိမ္ရဲ႕
အခန္းတိုင္းရဲ႕ေသာ့ ကိုယ့္မွာ
ရွိတယ္"
"ဟင္..."
ဦးစစ္စကားကိုၾကားေတာ့
ပန္ ဟင္ခနဲျဖစ္သြားရသည္။
ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေျပာလာပုံက
မသိရင္ တစ္ခုခုႀကံစည္ထား
သလိုပင္။
"ဘာလဲ...ေၾကာက္သြားတာလား..."
"မ...မဟုတ္ပါဘူး...ဦးစစ္ဘာလာလုပ္
တာလဲဟင္"
ႏူတ္ဆိတ္ေနေနတာမို႔
ပန္ေၾကာက္သြားသည္ဟု
ဦးစစ္ထင္သြားဟန္တူသည္။
ဦးစစ္မ်က္ႏွာက အၿပဳံးတို႔
ေပ်ာက္ရွသြားကာ ႐ုပ္တည္
နဲ႕ ေမးလာျခင္းပင္။
"လာအိပ္တာေလ"
"ဟမ္...လာ...လာအိပ္တာ..."
ေျဖလာတဲ့စကားႀကီးက
တည့္တိုးႀကီးမို႔ ပန္ပို၍ပင္
အံ့ၾသသြားရေလသည္။
"အြန္း"
"ဒီမွာလား..."
"အြန္းေလ"
မ်က္ေတာင္တို႔ကို ပုတ္ခတ္ရင္း
မယုံနိုင္သလို ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ ေမးေနတဲ့
သူမေလးကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္
ေနမိတာအမွန္။
"ဦး...ဦးစစ္အခန္းမွာ သြား...သြား......"
အရင္အခန္းမွာ သြားမအိပ္
ဘူးလားဟုေမးမယ္ႀကံတုန္း
ဦးစစ္က ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႕
ပန့္ထိုင္ေနတဲ့ ကုတင္ဆီေလွ်ာက္
လာတာမို႔ ပန္မ်က္လုံးေလးျပဴးသြား
ၿပီး....
ESTÀS LLEGINT
တရားမဝင်ဇနီး
Literatura romànticaပန့်ဘဝမှာ အချစ်ဆုံး အမျိုးသားဟာ ဦးစစ်လို့ပြောရင် ဦးစစ်ယုံမှာလားဟင်...
