Zaw
"အနီ..."
သူ႕ႏူတ္ဖ်ားက ႐ုတ္တရက္
ထြက္က်လာတဲ့ နာမည္တစ္ခု။
သူ႕မ်က္စိေရွ႕မွာ ရပ္ေနသူက
သူသိပ္ခ်စ္ခဲ့ရေသာ အမ်ိဳးသမီး
ေလးဆိုတာ သူမယုံနိုင္ျဖစ္
ေနမိသည္။
ဘယ္ခ်ိန္က အနီ ျမန္မာျပည္
ျပန္ေရာက္ေနတာလဲဆိုတာ
သူမသိခဲ့ရိုးအမွန္။ အခ်ိန္ေတြ
ရပ္တန့္သြားသလို ခံစားလိုက္
ရသည္။
နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္
သူမကိုယ္လုံးေပၚေစသည့္
ဂါဝန္တိုေလးကို ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္
ဝတ္ဆင္ထားၿပီး နီရဲေနေသာ
ႏူတ္ခမ္းနီကို ဆိုးထားကာ
လွပစြာ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အနီဟာ
အရင္အတိုင္း လွပဆဲ။
"I miss you so much"
ေျပာရင္း အနားကပ္လာကာ
ဦးစစ္လည္တိုင္ကို အသာသိုင္းဖက္၍
ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလးဖိနမ္းလိုက္တဲ့
အမ်ိဳးသမီးကို ပန္မ်က္လုံးဝိုင္ေလးျဖင့္
ေငးၾကည့္ေနမိရင္း ခ်ိတ္ထားလက္ေလးကို
အသာဖယ္ေပးလိုက္ရသည္။
ထိုျမင္ကြင္းက ပန့္ႏွလုံးသားကို
ေအာင့္သက္သြားေစခဲ့တာအမွန္။
ဒါဟာ ဦးစစ္အခန္းထဲခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
ဓာတ္ပုံထဲက အနီဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးေလ။
"အနီဘယ္တုန္းက....."
"သိပ္မၾကာေသးပါဘူး..စစ္ရဲ႕...
စစ္ကို အံ့ၾသသြားေစခ်င္လို႔"
စကားေတြေျပာေနေပမယ့္
သူမရဲ႕လက္တို႔က ဦးစစ္လည္တိုင္
ေပၚက ဖယ္ခြာမသြား။ ဦးစစ္ကလည္း
လက္သီးကိုသာ ဆုပ္ထားၿပီး
သူမကို မျငင္းပယ္။ ပြဲထဲက
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း
ဦးစစ္နဲ႕ အနီ႕ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေအ့...ဟိုမွာၾကည့္ လိုက္ဖက္တဲ့စုံတြဲေလး.."
"ဟုတ္တယ္ေနာ္...ငယ္ခ်စ္ေတြျပန္ေတြ႕တာ
ၾကည္ႏူးစရာေလး...."
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
ေျပာေနၾကတဲ့ ပြဲထဲက စကားသံေတြ။
ဦးစစ္နဲ႕ပန္ လက္ထပ္ထားတာ
မသိၾကေသးဘူး ထင္ပါရဲ႕။
မလိုက္ခဲ့ရင္ အေကာင္းသား။
အခုေတာ့ အပိုလူျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
ပန္အလိုလို အသက္႐ူမဝသလို
ခံစားလာရ၏။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီေနရာက
အျမန္ဆုံးေျပးထြက္သြားခ်င္မိသည္။
