Zaw
တယိမ္းတယိုင္ေလး
ေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ ပန့္
ေျခလွမ္းႏွေးႏွေးကေလးေတြက
ေဖေဖနဲ႕ေမေမ ရွိရာ အိမ္ဆီကိုပင္။
အခုခ်ိန္မွာ ပန့္အတြက္ မွီခိုအားကိုး
စရာဆိုလို႔ ပန့္မိဘေတြပဲ ရွိေတာ့
တာ မဟုတ္လား။
ပန္ေလွ်ာက္လာတာ ေဆး႐ုံႏွင့္
အေတာ္ေတာ့ အလွမ္းေဝးလာ
ေလၿပီ။ ကားငွားသြားခ်င္ေပမယ့္
မုျဒာ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံပါမလာတာ
ေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္သာကိုးေနရသည္။
သို႔ေပမယ့္ မုျဒာေခါင္းက
အေတာ္ေလး မူးေဝေနခဲ့၏။
ကေလးပ်က္က်ထားတဲ့
လူနာတစ္ေယာက္ေလ ဘယ္လို
လုပ္ၿပီး သက္သာပါဦးမလဲ။
ထို႔ေၾကာင့္....
"အယ့္....မိန္းကေလး....မိန္းကေလး
ဘာျဖစ္တာလဲ..."
႐ုတ္တရက္ အားကုန္သြားသလို
ပန္ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ လမ္းမေပၚ
လဲက်သြားရသည္။
"ဦးစစ္....."
သူ႕ေရွ႕ေရာက္မွ လဲက်သြားသည့္
မိန္းကေလးကို သူမ်က္လုံးေလး
ျပဴးၿပီး လႈပ္နိူးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
သူမေလးက ႏြမ္းႏွယ္ေနသလို ႏူတ္ဖ်ားက
ဦးစစ္ဟုသာ တစ္ဆာဆာ ေခၚေနေလသည္။
ထိုေခၚသံက တိုးတိုးကေလးမို႔
သူပင္မနည္း နားေထာင္ယူရ၏။
"မိန္းကေလး.... သတိထားဦးေလ...
အကိုတို႔...အစ္မတို႔...ကူညီၾကပါဦဗ်ာ..."
သူ ေအာ္ကာ အကူအညီေတာင္း
ေသာ္ျငားလည္း ေဘးကၿမိဳ႕ႀကီး
သား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသူေတြက ေဝ့ၾကည့္
ေဝ့ၾကည့္ျဖင့္သာ သူနဲ႕အမ်ိဳးသမီးကို
ကြင္းသြားေလသည္။
သူကလည္းနယ္ကတက္လာ
တာမို႔ ၿမိဳ႕ေပၚအေၾကာင္း ဘာမွ
မသိေသးသလို မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚ
လည္း ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္
ေရာက္ဖူးျခင္းေပ။
"ထက္ျမတ္...ထက္ျမတ္...
ဒုကၡလွလွကိုေတြ႕ေတာ့တာပဲ..."
သူ႕ႏူတ္က အံ့ႀကိတ္ထြက္လာ
တဲ့စကားနဲ႕ အတူ လႈပ္နိုးမရ
တဲ့ မိန္းကေလးကို အသာထူ
လိုက္ၿပီး အသက္႐ူရဲ႕လားလို႔
လက္နဲ႕ ႏွာေခါင္းဝကို စမ္းၾကည့္
လိုက္ေသးသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကားကိုလွမ္းတား၍
ကားငွားၿပီး သူသြားမယ့္ေနရာကိုသာ
ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ေခၚလာခဲ့လိုက္သည္။
YOU ARE READING
တရားမဝင်ဇနီး
Romanceပန့်ဘဝမှာ အချစ်ဆုံး အမျိုးသားဟာ ဦးစစ်လို့ပြောရင် ဦးစစ်ယုံမှာလားဟင်...
