KİTABIMIZ YARI TEXTİNG OLARAK İLERLEYECEK
22.01.2024
KAHVERENGİ KALPLERİNİZİ BEKLİYORUM
🤎🤎
...
yollardaarabeni: Geceler sen gibi güzel olsun, güzel uyu en güzel tesadüfüm.
...
Başımı yasladığım yastıkla bütünleşmek istiyordum. Boğazımdaki acı ve bedenimdeki halsizlik yüzünden yatağımdan kalkmak istemiyordum ama kalkmalıydım yoksa okula geç kalacaktım. Ali hocanın dersiydi. Nefret ediyordum.
Başımı kaldırdım yastıktan ve hâlâ karanlık olan odama baktım.
Kış aylarında okula gitmekten nefret ediyordum.
Sadece kış ayları mı? Hayır, ben okula gitmekten nefret ediyordum. Elimdeki yastığımı hırsla yere fırlattım.
Ali hocadan da nefret ediyordum. Bir dakika bile geç kalsam yok yazacağını biliyordum ama geç kalmamın tek sebebi de kardeşim olacak o hain kostaktı.
Dağılmış sarı saçlarıma daldırdım ellerimi ve sıcak yatağımdan ayrıldım. Bıkmıştım. Sabah kalk, okula git, dershaneye git, eve gel, ders çalış, uyu...
Son haftalarım bundan ibaretti ve ben artık hayatı yaşamayı unutmuştum.
Hızla odamdan ayrıldım ve koridora çıktığım an "TUNA!" diye bağırdım. Kendisi canım kardeşim oluyordu.
"TUNA!"
"Ne var?" Odasından çirkin esnemesini sergileyerek çıktığında yüzümü buruşturdum.
"On dakika içinde hazır ol, yoksa beklemem seni." Kaşlarımı çatarak söylediğim şeylere dilini çıkartmış ve tekrardan odasına girmişti.
Hızlı bir şekilde rutin işlerimi hallettim. Kahvaltı bile etmeden evden çıkmıştım ama yine geç kalacaktım ve ben yine belamı bulacaktım. İlk ders Ali hocanın dersiydi ve bir salise bile geciksem yine yok yazılacaktım.
"İnsan biraz güler be, evlat olsan sevilmezsin."
Kardeşimin sinek vızıltısına benzeyen sesiyle göz devirdim.
"Çok konuşma sen."
"Anam seni nasıl seviyor acaba?"
"Senin sevgin kalbinde kocaman bir hiç olduğu için kalbini benim sevgimle doldurmuş olsa gerek."
Hızlı adımlarımın sonu durak olduğunda kardeşimin bana tren görmüş öküz görmüş gibi bana baktığını gördüm.
"Ben tren değilim ama sen öküz olabilirsin. Dön önüne."
Gözleri belerterek baktı bana ama ben omzuna bir sille çaktım.
Otobüs durağa yaklaştığı için sesini çıkaramasa da gözleri bana alev püskürtmekle meşguldü. Umursamadım. Her sabah aynı döngüyü yaşıyorduk zaten.
Otobüs her sabah olduğu gibi doluydu. Kardeşimi umursamadan kendimi bir boşluğa attım. O diğer insanların arasında ezilirken ben ona bakıp kıs kıs gülüyordum. Umurumda değildi yani ne yapabilirdim?
O an telefonuma uyandığımdan beri hiç bakmadığımı hatırladım. Her sabah geç kaldığım için telefona bakmak için zamanım olmuyordu.
Telefonumun güç düğmesine basıp internetimi açtığımda ekrana bir bir arkadaşlarımın attığı mesajlar düşmeye başladı. Ben uykucu bir insan olduğum için genellikle erken yatardım ama arkadaşlarım geç saatlere kadar uyumazlardı. Yine de onlar okula gecikmezken ben gecikiyordum.
YOU ARE READING
NEREDEN ÇIKTIN KARŞIMA
Teen Fiction"Ben dengelerle biraz oynayacaktım galiba." Kaçan mı kovalanırdı, yoksa bekleyen mi kovalardı? Otobüste uyuyakalan Sude, tanımadığı bir insanın adının seslenmesiyle uyanır. Ona seslenen kişi ise ondan kaçar. Sude'nin karşısına ne zaman çıkacak? Eğle...
