Asena

Giriş

"Ey Türk istikbalinin evladı! İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen, Türk istiklâl ve cumhuriyetini kurtarmaktır. Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur."

Mustafa Kemal Atatürk

Vatan.

Vatan her şeydir, demişlerdi. Doğruydu. Vatan, her şeydi.

"Komutanım, saldırı altındayız!"

"Cephane kısıtlı! Tek kurşun bile boşa gitmeyecek, anlaşıldı mı asker?!"

"Emredersiniz komutanım!"

Soğuk, kuru hava ciğerlerimi yakıyordu. Hafifçe öksürüp nişan aldım ve kırk saattir beni vurmayı beceremeyen gerizekalıyı tek hamlede yere serdim.

Kışın en sert zamanlarıydı. Görevimiz bitmek üzereydi, sonlara gelmiştik artık. Tim, ailesine kavuşacağı için mutluydu. Benimse öyle bir derdim yoktu, kimsem yoktu. Küçük yaşta sokağa atılmış, yetimhanede büyümüştüm. Ne annem vardı ne babam. Ana baba bazen vatandır.

"Ferdi,"diye mırıldandım. "Kızının ismine karar verebildin mi lan?"

"Yok komutanım. Hiçbir isim benim kızıma layık değil gibi, çok kararsızım! Dünyanın en güzel ismi bile olsa benim kızım daha fazlasını hak ediyor."

Gülümsedim. Ferdi'nin kızı olacaktı. En az onun kadar bende heyecanla bekliyordum bebeğin doğmasını. Hala olacaktım.

"Komutanım, bitiyor mu şimdi görev? Sonda mıyız?" Ali'nin sorduğu soruyla hafifçe güldüm.

"Ne o Ali, annenin kıymalı böreklerini mi özledin?"

"He valla komutanım, kaç gündür canım çekiyor."

"Sözüm olsun görevden sonra kendi ellerimle yapacağım sana."

"Vallaha mı?"dedi heyecanla. "Eyvallah komutanım."

"Eyvallah bizden." Kimse anlamayınca sırıttım. Kitap okumuyor muydu bunlar?

"Komutanım, baya yaklaştılar!"

"Ne o, korktun mu asker?" Bu teröristler daha nişan almayı bilmiyordu, tek avantajları sayıları oldukça fazlaydı. Birini vursam diğeri sızıyordu.

"Ben kim korkmak kim komutanım, ayıp ediyorsunuz."diyen Mehmet'e gülerek karşılık verdim.

Çatışma devam ederken geri çekildiklerini gördüm. Soğuk bir gülümseme belirdi dudaklarımda. Korkaklar, tam da beklediğimi yapmıştı.

"Çekiliyorlar komutanım."

"Atatürk'ün bir sözü var bilir misin asker? Geldikleri gibi giderler."

Hepsi zaferle gülümsediğinde ben de gülümsedim.

Yine de, beni rahatsız eden bir şeyler vardı. İçimde bir sıkıntı...

İyi düşün iyi olsun Gülce. İyi düşün... Sikeyim, iyi düşünemiyordum. Sakin olmalıydım.

"Komutanım, siz iyi misiniz?" Aslan'ın sesiyle kendime geldim. Boğazımı temizleyip başımı salladım.

"Burada kalın, ben etrafı yoklayıp geleceğim."dedim soğuk bir sesle. İçim rahat etmiyordu, kontrol etmeliydim.