Asena

8.Yakınlaşma

"Kızım, iyisin değil mi?"

Nilüfer Hanım'ın kırk defa sorduğu soruya göz devirmek istesem de kendimi tuttum. Güven vermek adına gülümsedim.

"İyiyim, Nilüfer Hanım. Bir kurşunla dağılmam ben."

İçinin biraz olsun rahatladığını hissederken derin bir nefes aldım. Tim buradaydı. Gurur ve diğer kardeşleri işlerine dönmüştü. Geçmiş olsun demeyi unutmadılar tabi.

Arel tek kelime etmiyor sadece beni izliyordu. Vicdan azabı duyduğunu anlayabiliyordum.

"Nilüfer Hanım, Fatih Bey siz çok yoruldunuz kaç gündür burada. İyiyim ben, hem tim de burada. Biraz dinlenin artık."

"Aklımız sende kalır kızım, olmaz."

"Böyle de ben kötü hissediyorum. Lütfen, evinize gidip dinlenin."

İçlerine sinmese de başlarını salladılar. Bir şey olursa aramam için sık sık tembih ettikten sonra gittiler.

"Komutanım, iyisiniz değil mi?"

Bilmem kaçıncı kez duyduğum soruyla gözlerimi devirdim. "İyiyim diyorum, iyiyim."dedim bıkkınca. Miran boğazını temizledi ve gözlerime baktı.

"Bizi çok korkuttunuz."

Gerçekten hepsinin yüzünde endişeli bir hal vardı.

"Neden yaptınız?"dedi Arel gözlerime bakarken.

"Sen olsan yapmaz mıydın?"

Yutkundu. Gözlerime bakmaya devam etti.

"Yapardım."

"O zaman?"dedim tek kaşımı kaldırarak. Derin bir nefes aldı.

"Bayıldığınızda çok korktum."dedi sanki o anları tekrar yaşıyormuş gibi. "Ölü gibiydiniz."

"Biz bizeyken sizli bizli konuşma benimle, Arel."dedim ve derin bir nefes aldım. "Hepiniz için geçerli."

"Komutanım, onlar aileniz mi? Niye onlarla resmi konuşuyorsunuz?" dedi Aybars kaşlarını çatarak.

"Oralar karışık."dedim derin bir nefes alarak. "Sonra anlatırım."

Derin bir sessizlik oldu. Gözlerimi Arel'e çevirdim.

"Ne zaman taburcu olacakmışım ben?"

"Daha durun komutanım. Öyle kolay çıkarmazlar sizi."

"Of."dedim sıkıntılı bir ifadeyle. "İyiyim ben çıkmak istiyorum. Biriniz doktoru çağırabilir mi? Bir de ben konuşayım."

"Komutanım-"

"Lütfen."

Alphan ayaklandı. Odadan çıkıp gittiğinde gözlerimi kapadım. Hastaneler beni boğuyordu. Nefret ediyordum.

Birkaç dakika sonra odaya doktor ve Alphan girdi. Doktor yanıma yaklaşarak gülümsedi. "Nasılsınız, Gülce Hanım?"

"İyiyim, mükemmelim. Ben ne zaman taburcu olacağım, doktor?"

"Bir süre gözetim altında olmanız gerekiyor."

"Ben çıkmak istiyorum. Valla iyiyim ben, ağrım falan da yok. Yarama da çok dikkat edeceğim söz."