Asena

4. Aile

"Bırakın beni, bırak!"

Ölüyordum.

Esir alınmıştım. Tim neredeydi hiçbir fikrim yoktu, burada değillerdi. Sadece beni kaçırmışlardı. Ama neden?

"Söyle, cephaneleri nerede saklıyorsunuz?"

Histerik bir gülüş çıktı dudaklarımdan. Hâlâ beni konuşturmaya çalışıyorlardı. Vatana ihanet etmezdim, fakat onların bunu anlamaya niyeti yok gibiydi.

"Cebimde, al bak."

Yanağıma inen milyonuncu tokat. Yanağımı hissetmiyordum. Saçımın sertçe arkaya çekilmesiyle inlememek için dişlerimi sıktım.

"Söyle yoksa sıkarım kafana!"

"Sık."dedim omuz silkerek. Sırıttım. "Hatta şimdi, şuan sık. Çünkü canımı alsan bile konuşmayacağım."

Derin bir nefes aldı. Elindeki bıçağı hırsla koluma sapladı. Canım yandı, yine de ses çıkarmadım. Dişlerimi sıktım ve öfkeyle yüzüne baktım.

"Elinden gelen bu mu?"

Yüzü daha da hırslandı, birilerine işaret verdiğinde birden birçok kişi üstüme gelmeye başladı. Ne olduğunu anlamasam da panik olmamalıydım. Sakinliğimi korudum, ellerinde gördüğüm sopalarla kocaman gülümsedim. Dayak yiyecek olmak beni korkutmadı, yalnızca gülümsedim.

"Son kararın mı komutan? O canından çok sevdiğin timin ölmene dayanabilir mi?"

"Askeriz biz, şehit oluruz. Dayanırlar elbet, sen Türk'ü güçsüz mü sandın?"

Tepki vermeden yutkundu, alayla güldüm.

"Başlayın."dedi adamlara. Birisi sandalyeye tekme attığında yeri boyladım. Başım sert zemine çarptığında elimde olmadan inledim.

Gerisi tahmin edilirdi, hayatımın en büyük dayağını yemiştim.

Kollarıma, bacaklarıma, karnıma ve sırtıma inen sert darbeler durmadı. Kan kustum, kalbim durur gibi oldu ama onlar durmadı.

Dakikalarca dayak yedim. En sonunda gücüm tükendi. Gözlerim kapandı, ipi çözmeye çalışan ellerim yere çöktü.

Kalk, Asena. Sen dişi kurtsun, pes edemezsin.

Pes etmedim.

Her şeye rağmen gözlerimi açık tutmaya zorladığımda ağzımdaki kanı yere tükürdüm.

Tim nerede kalmıştı?

Darbeler yavaş yavaş son bulurken en son karnıma atılan tekmeyle iki büklüm oldum. Acıyla gözlerimi kapattım. Dayak yediğim anlarda bir kez olsun inlememiş, bağırmamıştım.

"Söylememeye kararlı mısın komutan?"

Ses etmedim. Gözlerim kapalı durmaya devam ettiğimde sinirle bağırdı.