THREE WORD'S, I LOVE YOU [ON-GOING]

KABANATA 04 - PAST

Another morning, another challenge for me. Tinatamad man ngunit kailangan kong bumangon at harapin ang panibagong araw na puno ng pag-asa. Until now hindi mawala ang sayang nararamdaman ko.

Huminga ako ng malalim at tumungo sa kusina. Ito lang naman ang routine ko araw-araw ang gumising na masaya at malungkot at the same time. But I need to do this I have a goal for myself. Napatigil ako sa paghugas ng kamay nang may kumatok sa labas ng pinto.

"Good morning ma'am, delivery po, pa sign nalang ho." nakangiting sabi ni kuyang rider at binigay sa'kin ang di kalakihang paper bag.

Sa sobrang curious ko binuksan ko agad ito. Napatakip ako sa'king bibig nang tumampad sa harap ko ang napakaraming pagkain.

"Eat these Bb. bago ka pumasok." basa ko sa notes na nakadikit sa loob.

Sa salitang Bb. I know kung saan ito galing. Gumuhit ang lungkot sa'king mukha nang mapagtantong hindi ko ito makakain dahil lahat ng pagkain na nasa harap ko ay bawal kong kainin. Bumuntong hininga ako pagkatapos ko itong mailagay sa reef.

"Ipapakain ko nalang 'to sa pinsan ko kapag pumunta siya rito." saad ko at pinagpatuloy ang ginagawa upang makakain narin ako.

After few minutes nakarating rin ako sa university na pinapasokan ko. It's already 7:00, pero kaunti parin ang mga students na naririto siguro mamaya pa ang class ng mga ito.

"Gandang umaga rapunzel." anang pinsan ko na kanina pa ako hinihintay.

"Sa pagkakaalam ko may dumating na pagkain sayo tama ba ako" may ngiti sa labi nitong tanong.

"Of course tama ka, babae ka e." hirit ko nang ikinangisi nito. "But sad to say wala akong kinain sa mga Yun, dahil it's bad to my health." sabi ko nang ikinatango niya.

"Kainin ko nalang mamaya, doon naman ako matutulog eh. Para yung dinner mo nalang ang lulutuin natin." sabi nito at may kinulimot sa cellphone nito.

*******
"Buti nalang maluwag ang schedule natin ngayon kaya maaga tayong nakauwe." pag-iiba ko sa usapan. Dahil simula nong lumabas kami ng campus kung ano- ano ang tinatanong nito tungkol sa sakit o kalagayan ko. I know na pakana nanaman eto ng parents ko.

"Are you sure, wala kang nararamdaman na masakit sa katawan mo?" tanong nito na ikinabuntong hininga ko.

"Yes, kung meron man ikaw agad ang makakaalam. But now pagsisilbihan mo muna ako." pacute kong sabi. "Tigilan mo yan, hindi ka cute." masungit niyang sabi. "Kaya pala hindi mo ako matiis kase hindi ako cute..." ngumiti ako nang umiling ito at walang choice itong tumayo at nagluto ng dinner ko.

"Hm...wala kaba talagang balak na umuwe at makipag-ayos kina Tito at tita?" tanong nito ulit nang ikinatigil ko sa pagsubo. Tumayo ako at kumuha ng tubig.

"Why?" tanging tanong ko na siyang ikinatigil rin neto sa pagsubo.

" Big deal ba ang pag-alis ko sa bahay nayun?" I asked her nang ikinalunok niya. "I don't know. But sa pagkakaalam ko mababaw lang naman ang pinagsimulan nito." napatanga ako nang sabihin niya iyon.

****

Hindi mapakali ang doctor at nurses dahil sa pagtunog ng monitor. Dahil sa nagkaroon ng breathing problem ang dalaga.

Mag-iisang linggo na ganito ang kalagayan ng dalaga. Araw-araw rin humahanga ang doctor at nurses na nakaasign rito dahil sa himalang nangyayari sa dalaga sa paglaban neto sa sariling buhay. Minsa'y hindi makapaniwala ang mga ito, nang bumalik sa normal ang heartbeat nito na ilang minutong nawala. At sa mga oras nayun kung saan bumalik sa normal ang heartbeat ng dalaga, siya ring pag desisyon ng mga magulang nito na tanggalin nalang ng mga eto ang mga apparatus na nakakabit sa anak upang hindi na eto mahirapan.

Kahit ang doctor hindi makapaniwala sa naging desisyon ng mga eto. It's a miracle happened to the patient . It is a miracle to be given a second life.

Instead of following the wishes of the patient's parents.

"Get out, your daughter doesn't need you..." seryosong sabi nito na ikinagulat ng mga kasama nito sa loob ng ICU.

"Sino ka sa tingin mo para palabasin kami? Doctor kalang ng anak namin, kami ang magulang niya." may pagsigaw na saad ng ginang na ikinainis lalo ng lalakeng doctor .

"Tsk... walang galang na ho ginang. Ngunit naririnig moba ang mga lumalabas jan sa bibig niyo?

"You said na magulang kayo ng patient ko. But you want me to remove the apparatus attached to her. As you said, you still think of yourself as a parent?" matigas na sabi nito na siyang pag-utos nito sa nurse na palabasin ang mga ito.

"Doc. Ngayon lang kita nakitang nagalit na ganon." pagbasag ng nurse na naiwan sa loob.

"She's a miracle Irene, bilang lang ang mabigyan ng pangalawang Buhay sa mundong 'to. At bilang doctor niya responsibility ko ang alagaan siya. What's the point of my skills as a doctor na binigay sa'kin ng Diyos, kung papatay ako ng taong binigyan niya ng pangalawang Buhay.

"Life is full of surprises Irene, and I know this girl , etong batang 'to ay may pangarap that's why God gave her a second life. Witness tayo kung paano lumaban ang batang 'to." May plano ang panginoon para sa kanya. Gagawin natin ang lahat bilang doctor at nurse niya. We need to fight for her second life Irene. Because that's what God will...

****

Hindi mapigilan ng dalaga ang umiyak nang rumehistro sa memorya neto ang kwento ng doctor na ginawa ang lahat upang mabuhay siya.

"I wish you were here , so I can't feel alone." bulong nito na siyang ikina taranta ng pinsan ng dalaga dahil humagulhol ito sa pag-iyak.

Simula nong pumanaw ang doctor sa sakit na cancer. She feel alone all the time, kahit na kasama niya minsan ang pinsan na hindi niya alam if saan ito kumakampi.

Doc. Edward, such a good parents to her. Naging sandalan, takbuhan niya eto sa lahat ng bagay. Nong nawala ito pinilit siya ng magulang niya na bumalik na siya sa kanilang Bahay. Akala niya nag bago na ang mga ito. But nothing changed kung ano sila noon mas lalong lumala ngayon. Ngayon na nalaman nilang na iniwan nang pumanaw na Doctor ang mga ari-arian neto sa anak nila.

Ayun sa abugado ng Doc. sa pangalan ng dalaga nakasulat ang mga naiwang kayamanan nito. Dahil hindi naman ito kailangan ng pamilya ng doctor dahil mga professional naman ang mga ito. Kahit ang pamilya ng pumanaw na Doctor ay masaya sa naging desisyon nito na ipinangalan sa dalaga ang lahat ng ari-arian neto.

Sometimes kung sino pa ang hindi natin kadugo sila pa ang tinuring tayong pamilya.