THREE WORD'S, I LOVE YOU [ON-GOING]

KABANATA 22 - THE TRUTH

“ Napaka sakitin mo kaya ka iniwan dahil wala nang mapapala sa'yo.”

“ I'M THE REAL DAUGHTER NOT YOU! Isang palabas lang lahat at isa kang tanga dahil naniwala at nagpaloko ka sa'amin. You're not worth it to love Aea remember that. They dead because of you.”

“ I'M THE REAL DAUGHTER NOT YOU!”

Humahangos na umiiyak akong napabangon dahil sa masakit na panaginip. Kahit  panaginip pinamukha sakin na hindi ako ka mahal mahal.

Pinunasan ko ang sariling luha nang maramdaman ko na nagising ang aking Ginoo.

“ Are you okay Binibini?” may pag alalang tanong nito nginitian ko lang ito para mapanatag ang loob nito. He put some water sa basong nasa mini table ko at pinainom ito sa akin.

“ Drink this Binibini, don't smile like that alam kong hindi maganda ang napanaginipan mo. And please wag mo itago na umiiyak ka mas lalo akong nasasaktan tuwing tinatanggi at tinatago mo ang mga luha mo sa'akin.” may lungkot sa boses nito. Imbes na magsalita niyakap ko ito ng mahigpit na siyang ikinayakap niya rin sa akin.

“ Don't leave me.” the word comes out from my mouth. Hinaplos nito ang buhok ko at naramdaman ko ang pagdampi ng labi nito sa noo ko.

“ How can I leave the girl who  source of my life and happiness? Hindi kita hinanap para iwan lang. Hindi ako naging guro sa unibersidad kung hindi dahil sa'yo. My life depends on you Binibini, because my life was you.” His words can give me assurance.

***

Kahit nanghihina at walang ganang bumangon pinilit ko pa rin ang katawan ko na tumayo dahil hindi ako puwedeng mawala sa party ng mga bata sa orphanage.

“ Are you okay?” biglang tanong ng Ginoong magluluto sa kusina. Tanong na hindi ko alam kung paano sagutin.

“ Come here pinaghanda kita ng almusal bago tayo pumunta sa orphanage.” tanging ngiti ang isinukli nito sa mata kong nagtatanong.

“ I'm coming with you, Binibini. Sasamahan kita kahit saan.” he said at ginawaran ng halik ang noo ko.

“ Ma'am, pasensya na ho hindi po talaga kayo puwedeng pumasok.” nagtataka kong tiningnan si Ivan nang marinig ang boses ng hardenero namin.

“ Let me in I'm her mother.” tatayo na sana ako nang pigilan ako ni Ivan at siya na raw ang titingi. Hindi pa man ito tuluyang nakatayo nang pumasok ang tinuring kong Ina at kapatid.

“ Oh… nandito ka pala Ginoong. Ayap.” sambit ni Hya. At ngumisi sa akin.

“ Ganyan ka na ba ka lonely cousin pati si Ginoong Ayap kinakaibigan?” nakangising tanong nito pinakalma ko ang sarili habang nakakuyom ang kamao ni Ivan.

“ Sino ba naman ang hindi magiging lonely if Ikaw ang dahilan ng pagkawala ng kambal at nanay mo? Sino ba naman ang hindi magiging lonely kung ikaw ang dahilan ng pagkamatay ng dad—”

“ The door is open please leave don't try wag niyong subukan ang pasensya ko Mrs. Rigor and you too Ms. Hya.” napapikit ako nang umalingaw-ngaw ang boses ni Ivan.

“ Why? That's the truth anyway. Siya ang pumatay sa magulang at kambal niya.” Pinipigilan ko ang hindi umiyak sa harap nila kahit na gusto nang lumabas ng balde-baldeng luha sa mata ko.

“ Akala ko matalino ka? Akala ko alam mo na lahat? Akala ko miracle ka bakit naloko ka pa rin namin?” natatawang sabi nito tumayo ako at nilabanan ko ito ng tingin.

“ Walang nagawa ang katalinohan ko dahil sa katangahan kong maniwala sainyo na kayo ang nanay ko!” Sigaw ko sa abot makakaya ko.

“ Anong pakiramdam na Ikaw ang pumatay sa mga mahal mo sa buhay Aea? Anong pakiramdam na sabay namatay ang mommy at kambal mo dahil sa'yo? Namatay ang mommy at kambal mo pagkatapos kang ilabas ng mommy mo habang ang kambal mo ni hindi nasilayan ang mundong ‘to dahil inatake sa puso ang mommy mo pagkatapos kang ilabas, habang nasa loob pa rin ng sinapupunan ng Ina mo ang kambal mo. At ang tanga mong tatay mas piniling kitilin ang sariling buhay at iwan ka dahil sa nangulila ito sa nanay mo.” Nanghihina akong napahawak sa upuan na siyang paglapit ni Ivan at inalalayan ako.”

“ Umalis na kayo bago ko kayo kasuhan!” salitang lumabas sa bibig ni Ivan.

“ Hindi na ako magugulat kung nangingialam ka sa bagay nagmana ka nga pala sa parents mo. Kung hindi lang sana nangialam yang mommy at daddy mo di sana wala na sa buhay namin ang babaeng yan di sana sa'amin na ng anak ko ang kayamanan ng kapatid ko. But it's okay worth it naman ang pagpalit ko ng mukha at naloko ko ang pinaka mahal kong pamangkin.” ramdam ko ang pagbitiw ng kamay ni Ivan sa balikat ko.

“ I-Ivan” pagtawag ko sa pangalan nito nang humakbang ito patungo sa kinatatayuan ng pinsan ko at ng nanay nito. May pag-alala sa mukha nito nang makita akong nanghihina at nakahawak sa kaliwang dibdib.

“ Thanks to the both of you dahil sa sinabi niyo wala kayong makukuha na kahit na anong yaman sa mommy ko.” nanghihina sambit ko ngunit tumawa lang ito.

“ Yan ang alam mo.” nakangising sabi nito at pumalakpak.

“ Then see you at the court. You have tested the patience I have given you. I will be Ms. Smith's lawyer. I will make sure that you and your daughter end up in jail. Remember this, no one is allowed to hurt the woman I love!” Galit sambit   ni Ivan na ikinakaba ko dahil puwede siyang mawalan ng lisensiya bilang guro.

“ Do not even try to spread rumors that a teacher like me is in a relationship with her student because I am no longer a teacher starting today. I'm retired as a teacher because I have a case I want to win, so see you both at the court.” seryusong sabi nito at inalalayan akong makaupo na siyang pag-alis ng dalawa.

“ B-bakit?” Tanong ko sa lalaking mahal ko na nagsasalin ng tubig sa baso.

“ Drink at ilabas mo lahat ng sakit jan sa dibdib mo. I want you to cry ilabas mo lahat ng luha jan sa mata mo. Please wag mo pigilan it's to much pain for you.” I don't know pero nang marinig ko ang salitang yon tila isang buhos ng ulan na naguunahan sa pagpatak ang mga luha ko.

“ Cry it loud kung kaya mo sumigaw para mabawasan ang sakit jan sa dibdib mo then shout. If gusto mo akong sampalin para mailabas mo lahat ng Galit mo then sampalin, bugbugin mo ako kung yan ang makakatulong para mabawasan ang sakit na nararamdaman mo. Always remember hindi kita iiwan, Hindi ka nag-iisa nandito kami ng pamilya ko ng mga batang nagmamahal sa'yo.” lumambot ang mukha nito at hinalikan ako sa noo.

“ T-Thank you for staying.” paos na sambit ko umiling naman ito.

“ Thank you for existing, thank you dahil lumaban ka. Thank you dahil sa'yo hindi ako nawalan ng pag-asa na hanapin ka. To lucky I am to have you as my strength and weakness. I love you to the rest of my life my Binibini.” I was about to speak but my eyes dropped