#8. Juni kenapa?

93 17 2
                                    

"Juni, aku gak maksud gitu. Aku bilang kamu pacar aku biar kamu gak digodain terus kalo lagi lewat. Aku tau temen-temen aku pada nyebelin makanya aku bilang aja kalau kita pacaran."

Aku buru-buru pergi selepas rapat panitia selesai jam setengah sembilan tadi. Sekarang mungkin jam sembilan malam. Juni gak menjawab, dia masih berdiri dibalik pintu rumahnya, didalam rumah, yang kelihatan cuma setengah badannya. Sementara aku berdiri diluar pagar rumahnya, dingin dikit, tapi aku mau luruskan ini dulu daripada aku gak bisa tidur.

"Gak usah bilang pacaran juga padahal kan bisa marahin aja temen-temen kamu."

"Ya sama aja kalau aku marahin mereka bakal ngira kita pacaran."

Juni tiba-tiba keluar dengan raut kesal, lalu, "Tong tarik teuing!"
Jangan terlalu kenceng (ngomongnya)!

"Ya abis kamunya jauh begitu, untung aku gak teriak juga."

"Ya terus kalau dikira pacaran kenapa emang? Gak mau banget?!" tanya Juni.

Loh kok malah gak mau? Padahal maksud aku bukan itu!

"Kalo kamu emang maunya sama Teh Widi harusnya pura-pura pacaran aja sama dia."

"Aku gak punya tujuan buat pura-pura pacaran sama dia."

"Ya terus pura-pura pacaran sama aku buat apa?" tanya Juni, "buat ngejadiin aku bahan obrolan doang di tongkrongan kamu? Buat diketawain doang kan? Tadi waktu kamu nganter Teh Widi juga yang lain pada seneng keliatannya, harusnya kalo emang mereka tau kita pacaran mereka gak kayak gitu, tujuannya bilang pacaran sama aku cuma buat ngetawain doang kan? Harusnya kalo emang itu tujuannya kamu gak usah kesel tadi ada yang ngajak aku kenalan."

Hah? Eh? Kok?

#

"Eta mah bogoheun ka maneh." kata Aril sambil cekikikan.
Itu mah demen ama lu.

Aku berbaring di kamar, malam itu jam 12. Aril menginap di rumahku hari itu.

"Gak mungkin, dia takut sama laki-laki." kataku.

"Kalo dia takut sama laki-laki gak akan mau dia keluar malem cuma jalan-jalan ke warung atau ngobrol di teras rumahnya, mana sering lagi. Gak akan mau juga dia diajak makan bubur minggu kemaren sebelum Agustusan-"

"Kela, Ril. Naha maneh apal?"
Bentar, Ril. Kok lu tau?

Aril makin ketawa, "Apal atuh, aing balik nganteur si Mamah ti pasar."
Tau lah, gua balik nganterin Mamah dari pasar.

Aku diam soalnya malu.

"Mun rek bobogohan kuduna sing jauh mun mbung kapanggih. Era nya maneh?"
Kalau mau pacaran harusnya yang jauh aja kalau gak mau ketauan. Malu ya lu?

Aku pikir tukang bubur kemarin sudah cukup jauh.

"Mun maneh era berarti maneh ge aya rasa. Make jeung era coba? Padahal maneh bisa ngajawab aing atau milih cuek mun emang babaturan hungkul mah, mun maneh ngahuleung siga ayeuna berarti maneh ge bogoh!" jelas Aril panjang lebar.
Kalo lu malu berarti lu juga ada rasa. Lagian kenapa malu coba? Padahal lu bisa jawab gua atau milih cuek kalo emang temenan doang, kalo lo malah bengong kayak sekarang berarti lu juga demen!

"Bener, Ril."

"Kan..." walau gak melihat Aril tapi aku tau kalau mukanya songong sekarang.

"Aing bogoh ka si Juni."
Gua suka Juni.





















kira-kira Deden bakal confess apa kucing-kucingan sama Juni?

PANASEA 1997Where stories live. Discover now