Concert's prince •Hyunlix

11.

Uzun bir aradan sonra yb atıyorum. Fic'i düzene sokum derken yanlışlıkla götüme sokmuş ola bilirim ama devam ediyorum🤗😍

Neyse yazılım yanlışları varsa üzgünüm💗

"Felix! Uyansana, kahvaltı hazırladım."

Gözlerimi açtığımda pek birşey hatırlamıyordum sadece bana seslenen sesin Jisung'un sesi olduğunu anlamıştım. Bir iç çektim ve yatağımdan kalktım.

"Jisung, sensin değil mi?"

Gözlerim bulanık görüyordu ve görüşüm hala açılmamıştı. Normalde pek acıkmam ama cidden hayvan gibi acıkmıştım.

"Benim benim şimdi hadi kalk senin için kıyafetler bıraktım yatağın üstüne." Yatağımın kenarında kendi kıyafetlerini giymem için bırakmıştı.

"Şimdi git yüzünü yıka sonra ise yemek yeriz."

Kendimi toparlayıp ayağa kalktım ve odadan çıkıp zorla lavaboya doğru ireliledim içeri girdikten sonra yüzümü yıkamaya başladım. Yüzümü yıkarken olanlar yavaş yavaş aklıma gelmeye başladı kendimi kötü hissettim. Olaylar beni yeterince sarsmıştı şu an ise Jisungla birlikte kahvaltı yapmak istiyordum.

Çıktıktan sonra mutfağa gittim. Jisung'un evinde küçük bir mutfak vardı yemeğide hep orada yerdi. Masada haşlanmış yumurta ve bir salatalık salatası vardı. Zaten bende sabahları bunları yerdim. Konuşmada sessizce masaya geçtim ve yemeğimi yemeye başladım. Jisung bana döndü ve ilk o konuşmaya başladı.

"Olanları Hyunjin'den öğrendim."

Hyunjinin ismini duyduğumda ağzımdakileri yutamadım ve öksürmeye başladım. Jisung endişelenip yanıma geldi ve belimi patpatlamaya başladı. Ben kendime gelince oda yeniden yerine geçti ve konuşmasına devam etti.

"Ama bunu sonsuza kadar kendine yapamazsın, Felix. Biz seninle kardeşiz, unuttun mu? Senin derdin benim derdimdir, benim derdim ise senin. Şimdi söyle bana sen Hwang Hyunjin'i seviyor musun?"

Jisungun cümleleri gözlerimi yaşarttı. Jisung'a bakıp sessizce konuştum.

"Seviyorum."

"O zaman neden kaçıyorsun?"

İşte bu zaman kısa bir sessizlik çöktü. Neden ondan kaçtığımı biliyorum, ama bunu anlatacak sözler yoktu benim için. Sadece istemiyordum, ilişki istemiyordum. Annem ve babamda birbirlerine aşıktılar ama onların sonunu gördüm işte. İkiside ayrıldı ve bendende ayrıldılar. Ailede üç kişiydik ve şimdi üçümüzde başka başka hayatlar yaşıyoruz. Annemin bizi bırakıp başka bir kadınla kaçtığını duydum. Babam ise yeniden evlenmiş hatta çocuğu bile varmış. Beni ise ikiside hatırlamıyor. Ben ise onları hala hatırlıyorum. Aşık olmak istemiyorum, sonumun onlar gibi olmasını istemiyorum. Hayır, hayır ben öyle olmam değil mi? Gözlerim dolmaya başlamıştı Jisung ise gerçekten duygulandı bana bakarken ve bana yaklaşıp ellerimi tuttu.

"Felix, iyi misin? Kötü görünüyorsun!"

Jisungun ellerini sıkıca tuttum ve bağırarak ağlamaya başladım.

"Jisung, ben sonumun annem ve babam gibi olmasını istemiyorum! Hayır, hayır, hayır! Ben öyle olmam değil mi jisung! Ben- Ben öyle olmam değil mi!? Ben terk etmem ve ya terk edilmem! Jisung ben, ben ilişki istemiyorum! Ben korkuyorum. Ben cidden ama cidden korkuyorum herşeyden." Cümlelerimi dökerek söyledim sonra ise hüngür hüngür ağlamaya başladım. Jisung ise beni kucaklayıp göğsüne yasladı ben oturmuştum o ise ayakta beni sakinleştirmeye çalışıyordu.