Adın benim kaderim

benim namusum

Welat ağa mağazadan çıkıp çarşı merkezine doğru yürüyordu. uzaktan bir araya gelmiş kalabalığı gördü . Çarşı esnafı toplanmış hararetli hararetli konuşuyorlardı. Welat onların bu durumunu görünce birşey mi oldu acaba diye düşünerek adımlarını hızlandırıp onlara doğru yürüdü.
Esnaf O kadar yoğun bir muhabbet içine girmişlerdi ki, Welat Ağa'nın onlara doğru geldiğini bile farketmemişlerdi..
Her zaman bir araya geldiği esnafın bir sıkıntısı olduğunu düşünerek yanlarına gelen Welat.kulağına gelen sözler ile konunun kendisi ile ilgili olduğunu anladı..
Geldiğini fark etmeyen esnafın muhabbetini ses etmeden dinlemeye başladı...
Bir araya gelmiş adamlardan birisi;
adam çarşıda kızla geziyor, dedi.

başka birisi ise, koskoca ağaya hiç yakışıyor mu diyordu..

birisi daha atılıp evlenecektir belki, diyorken

  Welat ağa duyduğu her cümlede ellerini yumruk yapıp sıkıyordu ,

en son Birisi daha çıkıp, adam neden evlensin belki gönlünü eğliyor diyince

Welat ağa bu son duyduğu  cümle ile kendini daha fazla tutamayıp..
Bunu söyleyen adamın dibine kadar girdi, adamın ensesine kadar sokulan Welat Şer sinirle nefes alıp verdi..

Nerede ise Gün aşırı görüşüp oturduğu, dertlerini dinlediği, her zaman yardımcı olmaya çalıştığı koca koca adamlar bir araya gelmiş,
onu hiç tanımıyorlarmış gibi kendisine namussuz damgası vurmaya çalışıyorlardı.

Welat ağa Elalem ne der diye yaşamaya karşı bir insandı, kendisi söz konusu olsaydı bu kadar sinirlenmezdi. ama hiç tanımadan bilmeden Hasret içinde kötü anlamda sözler kullanıyorlardı. Çarşıya inerken asla aklımda kötü düşünce yoktu. merkez her zaman kalabalıktı ve onu tanıyan insalarda onun için asla bu düşüncelere kapılmazdı,
en azından az önce duyduğu muhabbete kadar Welat Şer öyle sanıyordu..

Son konuşan esnafın dibine kadar giren Welat Ağa'nın
derin nefesinin etkisi ile adam arkasını döndü..

gördüğü kişinin kim olduğunu anlayınca nefes alamaz hale gelerek geri geri gitmeye başladı..

nereye adım attığını bilmeden az önce muhabbet ettiği esnafın üzerine yürüyünce aralarında bir kargaşa oldu. oturanlar ayağa kalktı.
ayaktakiler ise korkudan üstlerine yürüyen adamı tuttu..

Herkes Kargaşanın etkisinde iken, Welat ağayı gören adam eli ile diğerlerine onu gösterdi.. onun yaptığı tuaf hareketleri anlayamayan esnaf onun gösterdiği yöne bakınca gördükleri Sima ile hepsini bir anda korku sardı...

Agâh ağa olanı biteni biraz uzaktan seyrediyordu. hala anlayamadığı muhabbetin,
üzerine birde esnafın Welat ağayı görünce korkudan titrediğini görünce,  bu olay benim başıma patlamadan en iyisi ortalıktan kaybolmak lazım diyerek arabasına doğru yöneldi.

Welat ağa ile en son görüşmelerinde yeterince gözünden düşmüştü. Onun eski güvenini kazanmaya çalışırken, birde hiç alakası olmadığı sebebten onun gözünde ki yerini iyice yerlere düşüremezdi, kafasında bu düşünceler ile sessizce arabasına bindi....
Agâh ağa esnafın arasında konuşulan konudan tek anladığı Welat Ağa'nın bir kız ile gezdiği olmuştu..
Arabasını çalıştırırken kendi kendine genç adam tabi gezecek diye söylenerek evinin yolunu tuttu..

Welat ağa arkasından dedikodusunu yapan esnafa burnundan soluyarak bakıyordu.

Onu gören esnaf sanki but kesmiş,
ne birşey söyleye biliyor, nede hareket edebiliyorlardı, hepsi ayakta dikilmiş karşılarında duran sanki kızgın bir boğaya benzeyen, Welat ağaya bakıyorlardı.