Üvey Mutluluğum /Abilerim

22. Bölüm

Asaf'ın dedikleriyle birkaç saniye susmuştum .

Balın: Neden?

Asaf: Nasıl neden ?

Balın: Neden beni düşünmek zorundasın?

Asaf: Çünkü

O da düşünüyordu

Asaf: Çünkü bilmiyorum ama yapmam lazım

Bundan sonra bir şey dememiştim ve o da eve sürmüştü.

Eve geldiğimizde ben üzgün bir şekilde odama doğru çıkarken Asaf bana seslendi .

Asaf: Balın gel yemek ye

Balın: Hayır aç değilim

Odama giderken birden havalanmam ile ne oluyor diye etrafa baktım.

Akın beni omzuna atmış ve aşağı götürüyordu.

Balın: Akın bırak gerçekten seninle uğraşacak halim yok

Akın: Ama benim var

Beni mutfağa götürüp bir sandalyeye oturtmuştu .

Daha sonra diğer üçlü gelip Akın'ın yanına geçtiler.

Ben ayağa kalktığımda geri oturtturuldum ve Pars hızlıca mutfağın kapısını kitleyip anahtarı Asaf'a verdi .

Balın: Gerçekten çocuk gibisiniz

Sinirim bozulmuştu ve artık hafifçe gülüyordum.

Asaf: Çocuk olmak iyidir boşver . Sen yardım mı etmek istersin yoksa oturur bizi mi izlersin

Balın: Uyumak isterim

Asaf: Onu yapamayacağına göre sıkıntı yok

Umut: Balın yorgun abi biz hazırlayalım

Asaf: Haklısın , Menümüzde neler var ?

Akın: Ya tavuk ve makarna ya da çorba ve et yapabiliriz.

Pars: Mantar var mantar soslu makarna yapabilirim

Asaf: Tavuk bende o zaman

Umut; Salata bende

Akın: Tamam o zaman menümüz hazır

Hepsinin işe koyulması ile tek tek onları izlemeye başladım.

Bir süre sonra Pars elindeki hapörleri açtı ve roman havaları çalmaya başladı.

Akın: Kaç kere diyeceğim kafam ağrıyor bu şarkılar ile diye . Başka şarkı aç

Pars: Ben başka şarkılar ile yemek yapamam abi

Pars bir süre sonra müziğe ritim uydurmuştu ve ben gerçekten şaşırmıştım.

Biraz süre geçtikten sonra hepsi birden arkasını dönmüştü.

Hepsinin kafasında bandana vardı ve Umut'un beline ses çıkaran tüllerden takmışlardı .

Hiçbir şekilde beklemediğim için ve karşımdaki manzara çok komik olduğu için gülmeye başlamıştım.

Umut'un kıvırması ile tamamen artık gülmekten gözümden yaş gelmişti.

Onlar da gülüyordu ama ben farklı bir boyuta geçmiştim.

Moralimin biraz yerine gelmesi ile bende ayağa kalktım ve yaptıkları şeylere bakmaya gittim .

Yaptıkları şeyler güzel olsa da etraf biraz kötü görünüyordu .

Bende kollarımı sıvayıp ise girişmeye başlamıştım.