ALTIN KADEH "TAMAMLANDI"

1. Bölüm

"Abi, abi ya"

"Çağıl lütfen"

"Ama Çağkan'ım, bırakmıyorsun ki çağıldayayım!"

"Daha kaç kere hayır demem gerekiyor. 40 defayı geçti ve hala bana hayır dedirtiyorsun. 40 bini mi bulması gerekiyor acaba olması için."

"Neden ama? Hem bırakmıyorsun da işimin başında durayım. Sıkılıyorum ben!"

"Yeni uğraşlar bulalım güzelim sana? Olmaz mı?"

"Olmaz! Istemiyorum! Istemiyorum işte."

Gözlerim dolmuş ve dudaklarımı büzmüştüm. Buna dayanamıyordu, biliyordum.

"Tamam Çağıldayanım akşam gelince konuşuruz. Sen üzülme yeter ki."

Merdivenin son iki basamağındaydım ve üzerine atladım.

"Biriciksin ama sen!"

Yanağına sulu bir öpücük bıraktım ve azad ettim beyefendiyi. O da beni öptü ve göz kırptıktan sonra çıktı. Arkasından baktım bir süre.

Aklıma gittiğim kurslar gelmişti. Evet ben Çağıl Eren Er. Biricik Eren Er kızı. Abisinin göz bebeği hatta yeni doğmuş bebeği. Kendimi iki yaşında gibi hissetmemin büyük bir sebebi var. Geçirdiğim kaza sonucu yitirilmiş bir hafıza ve komada kendimden habersiz geçirdiğim bir yıl ile birlikte yeni doğmuş bir bebek gibiydim. Ne yaptıklarımı, yapabileceklerimi hatırlıyordum ne de çevremdekileri.

Abim kendimi zorlamamamı ve bana her şeyi yeniden oğretebileceğini söylemişti.Söylediği gibi de oldu. Şu iki sene içerisinde yapmadığım faaliyet gitmediğim kurs kalmamıştı. Hemen hemen her şeyi yapabiliyordum. Kaza geçirdiğim de 22 yaşındaymışım. Güzel sanatlar fakültesinde iç mimarlık okuyormuşum. Büyük bir inşaat firmasına sahip Eren Er Holding'i Abim Çağkan yönetiyor.

Okuldan mezun olduğum halde okuduğum bölüm hakkında hiç bir bilgi sahibi olmadığımdan uzak duruyordum. Ama bu sene iki senelik bir yüksek lisans programı sayesinde her şeye hakimdim, yine de abim benim çalışmamamdan yanaydı.

Bende o şirkette çalışmamı istemiyor diye keşfettim ve aşık olduğum bir diğer şeyi yani bir barda gitar çalıp şarkı söylemeyi istiyordum. Neresi olacağı umrumda değildi. Iyi bir sesim vardı. Şan dersleri ve enstruman dersleri almıştım.

Abim daha önce müzikle ilgilenmediğimi söylese de ben sanki kayıp ruhumu bulmuş gibiydim. Hatırlamıyor olmama rağmen elime gitarı aldığım an çalabilmiştim ve bu şaşırtıcıydı. Aynı zamanda rahatlatıcı. Çağkan'ın yakın arkadaşının barı vardı ve ayarlarsa orda bile çıkabilirdim. Içimde anlam bile veremediğim büyük bir istek ve heyecan vardı buna karşı. Ama beyefendi koruyucu abi tavrına bürünmüş ve istemediğini kesin bir dille söylemişti. Yine de vazgeçemezdim.

***
Gideceği barda bulabileceği benliği ve büyük bir aşkın altında ezilmiş bir beden vardı. Kurtarılacak bir ruh. Açığa çıkması gereken sırlar vardı. Ölüm kimilerine yeni başlangıçlar, kimilerine büyük acılar getirirdi. Ve genç kız ikisi arasında sıkışıp kalmıştı.