Muhteriz ( Mahalle Hikayesi ) ( TAMAMLANDI ) ( DÜZENLENECEK )

FİNAL

Uzun bir bölüm için iyi okumalar şekerparelerim...

Aile...Bir süre önce bana o kadar uzak gelen bir şeydi ki asla bir ailem olabileceğini düşünmemiştim ama sonra Demir çıktı karşıma herşeyim oldu sadece o değil Çisen , Melda , Safa , Akın , Poyraz abi , Eyül ve ablam bunlar benim ailem olmuştu beni sadece ben olduğum için seven kişilerdi ve hepde öyle kalacaktı...

Bakışlarım Demir'e kaydı gergin görünüyordu beni bir yere götürmek istediğini söylemişti nereye diye sorgulamamıştım çünkü ona güveniyordum ama şuan onu böyle dalgın ve gergin olması beni meraklandırıyor ve endişelendiriyordu , elim direksiyonu tutan elini tuttu kısa bir süreliğine bana döndü ardından yola baktı
" Sevgilim iyi misin ? Eğer hazır hissetmiyorsan daha sonra da gidebiliriz sorun değil " dedim yumuşak bir sesle

" Hayır bunu şimdi yapmazsam bir daha hiç yapamam " dedi kısık sesle

" Tamam ama lütfen kendini bu kadar kasma tamam mı ben burdayım " dedim diğer elimle hafif çıkan sakallarını okşarken araba dakikalar sonra durdu Demir direksiyonu bırakıp diğer elimi de tuttu " Gökçe , varlığın benim nefesim , canım , yaşama sebebim sana olan sevgimi kelimelere dökemem yeşillerini görünce içimde oluşan o hissi sana tarif bile edemem sadece şunu bil seni son nefesime kadar seveceğim yaşlansak bu akıl seni unutsa bu kalp seni asla unutmayacak " diye konuşmasıyla gözlerim doldu

" Sen benim en derinlerimde sakladığım sırsın sadece bana ait olan gizli bir sır " diye fısıldadım alnımı alnına yaslayarak gözlerimi kapattım kokusu çektim içime bir kez daha varlığıyla hayat buldum " Gidelim mi ? " diye sordum gözlerimi açarak

" Gidelim " deyip geri çekildi ve arabadaan indi bende hemen ondan sonra indim bir mezarlığın önündeydik Demir yanıma gelip elimi tuttu ve ilerlemeye başladık bir mezarın önünde durdu Demir Vefa Yasaer kalbim acıdı, sanki şimdi şuracıkta duracaktı Demir elimi bırakıp bir adım ileri gitti tam mezarın önünde durup çömeldi " Vefa " dedi zar zor " Yine ben geldim ve bu sefer yalnız değilim sana bahsetmiştim ya hani Gökçe'den onu getirdim sende tanış istedim "

Kardeşine beni mi anlatmıştı ?

Bana dönüp elini uzattı elini tutup yanına oturdum " Vefa ben Gökçe gerçi abin anlatmış beni tanıyorsun yani " dedim titrek bir sesle " Umarım benimle tanıştığına sevinmişsindir "

" Çok sevinmiştir " demesiyle daha fazla kendimi tutamadım ve yaşlar gözlerimden akmaya başladı

" Ona...iyi bakacağim merak etme gözün arkada kalmasın " dedim hıçkırıklarımın arasında

Demir bana döndü ve beni kollarının arasına aldı ağlamam daha da şiddetlendi " Şş ağlama o mutlu onun için üzülme " diye beni tesselli etemeye çalıştı

" Özür dilerim " diyebildim sadece

" Özür dileme , benim şifam sensin " dedi ne için özür dilediğimi anlayarak

O gece saatlerce mezarlıkta hem kendim için hemde Demir'in yerine

❣️

Melda'dan

Hem şarkı söyleyip hemde yemek yapıyordum kapının çalmasıyla ocağın altını kapattım ve şarkının sesini kısıp kapıya doğru yürüdüm ve açtım " Melda Kaya siz misiniz ? " diye sordu karşımdaki kurye

" Evet benim buyrun "

" Siz bir mektup var " demesiyle kaşlarımı çattım bana kim mektup göndermiş olabilirdi ki ?