MAFYA'NIN TAKINTISI

BÖLÜM 1 YANLIŞ ANLAŞILMA

Aras Demir Arslan ve Duru Deniz Akar

Verdikleri vibeeee

____________''''''''__________

İş yerime gelmiştim yani hastaneye.Ondan kurtulmuştum ve kendime yeni hayat kurmuştum. Sadece ben değil Aras'ın kardeşi Ekim' de kurtulmuştu. Aras Demir Arslan... Tek isteği onun olmamdı. Ama öyle birşey söz konusu da olamazdı. Beni hayvanmışım gibi göremezdi ki onun olaydım.

Ben Duru Deniz Akar. Doktordum. İstanbul'dan Trabzon'a gelmiştim. Hatta gelmemiştim kaçmıştım. Kendimle beraber Ekim Arslan'ı da getirmiştim. Ekim; kahverengi gözlü, siyah saçlı ve bebek suratlı bir kızdı. O da psikolog idi. Ben de mavi gözlü, kumral saçlı ve hafif esmer tenliydim. Aras'ın en yakın arkadaşı da bizim peşimizdeydi. Altay Araf Anal...

Aras'ın ikizi gibiydi. Huyları, tarzları, davranışları aynıydı. Gözleri kahverengi, saçları siyah, boyları dahi aynıydı. Eğer bulunursak ikimizin de hayatı zindan olacaktı.

Odamda oturmuştum. Bugün yorucu bir gündü. Fazlasıyla hasta vardı. Sürekli ayaktayım biraz oturmaya ihtiyacım vardı yani. Kapım çalınmadan hızlıca açıldı." Duru çabuk gel acil bir ameliyat var" dedi. Evet başlıyoruz.

Önlüğümü alıp koşarak odamdan çıktım. Hastanede koştura koştura gidiyordum. Kimse bakmıyordu çok şükür. Çünkü alışıktık sürekli koşmaya.

Ameliyathanenin önüne geldim. Oha lan. Birsürü kişi vardı ve hepsi erkekdi. Onlara yaklaşarak yanlarından geçtim. Hepsi simsiyah takım elbise giymişti. Benim bu mafya görünümlülerden çektiğim ne ya. Ameliyathane kapısının şifresini girdim ve içeri geçeceğim sırada biri kolumdan tuttu. Arkamı döndüğümde bana siyah gözleriyle sinirli bakan birini gördüm." Eğer ona zarar gelirse hiçbirinizi yaşatmam" dedi. Sinirlenmiştim.
" Beyfendi öncelikle kolumu bırakın, ikinci olarak da bizi tehdit edemezsiniz adalet kurallarına aykırı, üçüncüsü de biz doktoruz ve elimizden ne gelirse onu yaparız" dedim dişlerimi sıkarak.

Kolumu bırakmıştı. Galiba düğünleri vardı. İçerideki ise evleneceği kadındı. Ameliyat kapısı açıldı ve hemşirelerden yavuz acil gitmem gerektiğini söyledi. Koşarak önce kolumu dirseğime kadar yıkayıp elime eldiven giydim ve ameliyat önlüğünü giyip içeri geçtim.
" Durumu nedir" dedim." Yapılan trafik kazası. Kalbe fazlasıyla yakın bölgede damar patladığı için ölüm riski fazla" dedi hemşire.

Fazlasıyla kan ve sıvı kaybettiği için şok geçirme oranı da fazla. Ölüm riski de fazla ama yapacaktım. Besmele çekip ameliyata başladım.

~~~~~~~~'''''''''''~~~~~~~~

Son dikişe gelmiştim. 4 saattir ameliyattaydım ve yorulmuştum. Son kez daha batırdım ve düğümleyip bekledim. Çünkü bizim için önemli olan ameliyattan sonra oluşacak riskler idi. Kalbi durabilir diye biraz daha bekledim. Sonunda rahat nefes alıp verdim. Dizlerim yere çöktü ve gözlerim doldu. Ben yapmıştım, başarmıştım.

Alkış sesi gelince kafamı kaldırdım. Beni izleyen doktorlar, hemşireler alkışlıyordu." İyi iş çıkardın duru, seni tebrik ederim" dedi doktorlardan biri. Gülümsedim. Tek yapacağım şey gülümsemekti.

Kolumu dirseğime kadar yıkadım tekrardan. Hastayı yoğun bakıma alacaklardı. Ameliyat çıkışına yürüdüm ve kapıyı açtım. Mafya kılıklı adamlar bize döndü ve kolumu tutan adam kadına doğru koşup sarıldı ve saçlarından öptü. İkisine gülümseyerek baktığımda biri beni dürttü." İstersen ben buradayım" dedi yavuz. Gözlerimi kısıp burnumu kırıştırdım." Fazla kaşınma istersen, ne dersin" dedim ama gözlerim hâlâ kısıktı.