Forget The Past | Hyunjin

Happy Hyunjin Day

Güneş ışınlarının inadına gözüme girmeye çalışmasına katlanamayıp gözlerimi açmıştım.Dün eve geç gelmiştim ve gece boyu iftira olayını ve bunu kimin yaptığını düşünmekten uyuyamamıştım.Yine.

En sonunda kalkıp içeri geçtiğimde karnımın gurultusu kulağıma ulaştı.Kahvaltı yapmam gerektiğini hatırlayıp mutfağa gittim.Dolabı açtığımda beni karşılayan manzara pek iç açıcı değildi.Alışverişe gitmeyi aklıma not edip yumurtaları aldım ve hızlıca bir omlet yaptım.

Otobüsten inip koşar adım sınıfa girdiğimde derse bir iki dakika geç kalmıştım.Hocadan özür dileyip sırama geçerken üzerimde hissettiğim bakışlarla Hyunjin'e döndüm.Bana göz kırpıp önüne dönmüştü. Onun bu halleri bende bir yeme isteği uyandırıyordu.Tebessüm edip sırama oturdum.

Öğle arası her zamanki gibi kantindeki büyük masalardan birinde toplanmıştık.Birlikte dünki durumu düşünüyorduk.

Felix:
"Sizce kimdi?Aranızda fikri olan?"

Minho:
"Valla kimdi neydi bilmiyorum ama bu iftira olayı çok sıktı beni ya."

Jeongin:
"Al benden de o kadar.Bulalım artık şu şerefsizi de hayatımıza normal devam edelim."

"Çocuklar ilgilenmek zorunda değilsiniz biliyorsunuz değil mi?Üzgünüm sizi de kendi olayıma sürükle-"

"Saçmalamayı kes!Senin olayın bizim olayımız Sojin,lütfen."diye beni susturan Hyunjin'di.Yine de üzülüyordum işte.Benim yüzümden bu kadar uğraşmalarını istemiyordum.

"O değilde benim aklıma bir şey geldi."

Hepimiz Seungmin'e dikkat kesildik."Yolla gelsin."

Seungmin onayımızla konuşmasına devam etti."Bu iftira olayı,zorbalık,dedikodular...Bunlar Sojin için ilk değil.Belkide sadece son olayda takılı kaldığımız için iftirayı atan kişiyi bulamıyoruzdur."

"Mevzuya gel artık."diye isyan eden Minho'ya aldırmayan Seungmin devam etti.

"Yani diyorum ki,Sojin'in geçmişini bilirsek olayı çözebiliriz.Bence bize her şeyi başından anlatırsa cevabı bulabiliriz."Şimdi tüm bakışlar bana dönmüştü.

Geçmişim...Hiç bir zaman güzel olmadığı için kimseye söyleme ihtiyacı hissetmiyordum.Ya da hiç geçmişimi anlatacak kadar yakın bir arkadaşım olmamıştı.Bu daha muhtemeldi.

Yine de onlara sonuna kadar güveniyordum ve anlatmakta bir sakınca görmüyordum.Başımı salladım ve derin bir nefes aldım.

"Pekala,öncesi bizim için önemli olmadığı ve zaten bildiğiniz için lise hayatımın başından başlıyorum.Öncelikle ilk lisemde...ilk günden itibaren annem olmadığı için...zorbalık görüyordum."ilk lisemde yaşadıklarım her zaman en zoruydu ve anlatırken dolan gözlerime asla karşı koyamazdım.Aradan ne kadar geçsede her anlatışımda beni yaralayan bir anı olmuştu ilk lisem.Annemi küçük yaşta kaybettiğim için yokluğunu hissetsemde hiç bir zaman benim için bu kadar zor olmamıştı ama ilk lisem bana annesizliği derinden hissettiren,benim için cehennemden farksız bir yerdi.

Gözümden düşen bir damla yaşı sildim.Hyunjin sarılmak için yaklaşınca onu durdurdum.O da üzülüyordu biliyordum ama şimdi ona sarılırsam anlatamayıp saatlerce kollarında ağlayacağımı biliyordum.Bu yüzden sarılmayıp anlatmaya devam ettim.Bir an önce bitsin istiyordum.

"Yaptıkları iğrenç imalardan dolayı çok kısa süre sonra ordan nakil aldırdık.Nakil aldırdığım lise ise Jessy ve Kai'nin olayının olduğu liseydi.Buralarıda zaten biliyorsunuz.Jessy'yi dövdüğüm söylentileri yüzünden tüm okulun bana düşman kesildiği ve bir zaman boyuncada orada zorbalık gördüğüm liseydi.Son lisem ise..."