White lies

Chapter 4

Masama ang titig ko sa daan na tinatahak namin.

Funny. I was just browsing in the Internet earlier about this place and now I am fúcking standing and walking here.

The island is beautiful and scenery. I can tell that they really take care of this because I don't see any type of waste while observing the whole place.

Malaki ang hotel na pinanggalingan namin at pagkalabas mo ay matatanaw mo agad ang dagat. Pino at puting puting ang buhangin. Nakaline up din ang mga coconut and mango trees.

Naglalakad kami papunta sa isang pathway na papunta raw sa Farm ng Resort na to.

I was expecting a super dirty and muddy place but it surprise me to see a beautiful garden. May nakalagay pang signage na "Please do not bring food or drinks inside."

Iba’t ibang bulaklak ang naroroon at sa dulo non ay isa uling lagusan na tiyak kong daan na papunta sa Farm.

And the whole Farm? It was frêaking huge of landmass! Napakalawak at puno ng iba’t ibang pananim.

Ngunit ang nakakuha ng atensyon ko ay ang nag iisang two storey kubo style house na nandoon.

"N-no don't tell me—"

"You’re going to live there, Miss Imelda."

And while trying to absorb every details she said, a man wearing nothing but a dirty sweatpants came out of that house.

May bahid ng putik ang malapad at matipuno niyang dibdib. Pawisan din ang buong mukha at katawan niya. Sa lagay niya ay dapat nandidiri na ako pero bakit...

Why the hêll I find it so attractive?!

Napalingon ito sa gawi namin tsaka nagsalubong ang mga kilay.

He has tan skin and as I stare to his eyes, I found out that he has brown pair of eyes.

Bigla ay naconscious ako sa itsura ko.

I'm just wearing a dolphin short and red spaghetti top!

What the hêll? Nakarating ako ng palawan nang nakapantulog lang?

"W-who is him?"

"Hindi ko rin alam. I'll go now. Enjoy your stay here. Ipakilala mo nalang ang sarili mo sakan‘ya at sabihin na doon ka mags-stay–"

Napamulagat ako’t napalingon sakan’ya.

"At bakit ako?! Trabaho mo ‘yon diba?!"

Tinignan n’ya lang ako at makahulugang ngumiti.

"Sana ay marami kang matutunan sa pagstay mo rito, Miss. I'll take my leave now." bahagya s’yang yumuko bago ako iwan doon.

What the fück?!

Ilang beses akong napakurap habang mukhang tăngang nakatayo roon at pasimpleng tinitignan ‘yong lalaki na lumabas mula sa kubo.

Nakagat ko ang labi ko dahil somehow ay kinabakahan ako.

And..

I don't exactly know why!

Nataranta ako nang maglakad ito palapit sa'kin.

Oh my god what will I do?

Act like I didn't noticed him? Act blind?

Oh my gosh. Oh my gosh. Oh my gosh he's coming–

"Tingin ko ikaw ‘yon."

Parang huminto ang paghinga ko sa lalim ng boses n‘ya nang huminto s‘ya isang metro mula sakin.

Nanatili ang mata ko sa paa ko. Suot ko pa ang pink sleepers ko!

Wait. Why am I acting like this? This isn‘t you, Imelda! Kailan ka pa kinabahan sa isang lalaki??

I cleared my throat and look up to face him.

My lips parted in shock because he seems so familiar but I'm not sure where I met him!

"I am here for a vacation. I'm Imelda by the way–"

He cut my words.
"Hindi ka nandito para magbakasyon. Nandito ka para magtrabaho." Aniya bago ako talikuran at maglakad pabalik sa kubo.

T-trabaho? Nandito ako para.. magtrabaho?

Nagsalubong ang mga kilay ko at mabilis na sumunod sakaniya. Mahahaba ang mga binti ko kaya mabilis akong nakasunod sakaniya.

"Hey! What do you mean by that huh?! You think my Dad will let me work in this dirty farm??"

Nagpatuloy lang siya sa paglalakad at hindi pinansin ang pinagsasabi ko. Hindi ko na nga namalayan na nakapasok na kami sa loob.

Two storey ‘yon pero gawa talaga sa kahoy at bamboo! Hipa pa ang nagsilbing bubong ng second floor.

Ang itsura sa loob? May dalawang couch na gawa rin sa bamboo at mesa na gawa sa kahoy.

Basta napapaligiran ako ng bamboo at kahoy!

Dumeretso s‘ya sa lababo na walang gripo.

Lababo na walang gripo?!

Oh my God I think I'm gonna dïê in this house.

Para akong tănga na nakasunod lang sakan‘ya. Nagsalok siya ng tubig mula sa isang timba at naghugas ng kamay.

"I am here for a vacation! Hindi ko na sasabihin ang dahilan sa‘yo dahil hindi ka mukhang katiwa-tiwala but my Dad brought me here because it’s dangerous for me to stay in Manila!"

He turned around to face me with a serious expression.

"Nandito ka para magtrabaho. ‘yon ang sinabi sa‘kin. Ngayon, kung sumama ka rito dahil uto-uto ka at akala mo bakasyon ang pupuntahan mo, nagkakamali ka."

Uto-uto???

"How dare you insúlt me like that?! You‘re just a farmer! You know nothing about my whole existence!"

I took a step backwards when he started walking towards me.

"I am a farmer with respect and knowledge. How about you? You‘re just a disappointment disrespectful spoiled little brąt."

Naiwan ang tingin ko sa kinatatayuan n‘ya nang maglakad s‘ya papunta sa hagdan at umakyat.

"W-what.."

NO ONE HAS EVER SAID THAT TO ME!

Susundan ko na sana s‘ya para ituloy ang away namin dahil sa mga sinabi n‘ya sa‘kin pero napahinto ako dahil kumalam ang sikmura ko.

Napahawak ako ron. I didn‘t eat dinner yesterday and I skip both breakfast and lunch today. Ngayon ay naramdaman ko na ang gutom ko.

Nanlulumo akong napaupo sa matigas na upuang naroon.

"Whatever your plan is, I hate you Dad. I will fúcking get my revenge once I came back home. Ready yourself." bulong ko at tinaliman ng titig ang hagdanan.

Argh! I hate that man! Should I really have to live with that jêrk?!

TO BE CONTINUED