Fall In Love During THINGYAN ( Completed )

Prologue

[ Unicode ]

" မေမေကလည်း ငုဝါက ရန်ကုန်သင်္ကြန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ကဲဖို့ ချိန်းပြီးသွားပြီ.... ကိုကြီးနဲ့ အငယ်ကောင်ကိုပဲ ခေါ်သွားလိုက်လေ "

ထုံးစံအတိုင်း ငုဝါမောင်၏ ငြင်းဆန်သံက မောင်နှမသုံးယောက်ထဲမှာ အရင်ဆုံးထွက်ပေါ်လာသည်။ မောင်နှမသုံးယောက်အား ခေါ်၍ သင်္ကြန်တွင်း မန္တလေးသို့ သွားမည်အကြောင်း ပြောသည်။ ငုဝါမောင်တို့ မောင်နှမသုံးယောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း နားထောင်နေကာ ငုဝါမောင်က အရင်ဆုံး ထငြင်းလေသည်။

ဦးနွေမောင်နဲ့ ဒေါ်မေသင်္ကြန်တို့၏ သားသမီးသုံးယောက်မှာ တစ်မိပေါက် တစ်ယောက်ထွန်းမဟုတ်၊ သုံးယောက်လုံး တစ်မျိုးစီတော့ ထွန်းကြသည်။ ထိုအထဲတွင် အကဲဆုံးကတော့ သမီးလတ် ငုဝါမောင်ဖြစ်သည်။ ဘာလေးဖြစ်ဖြစ် အထွန့်လေး အကွန့်လေး တက်လိုက်ရမှ။

သားကြီး ကံ့ကော်မောင်ကတော့ တည်ငြိမ်အေးဆေးသည်။ သူလုပ်ချင်တာကို တစ်သမတ်တည်း လုပ်တတ်သည်။ သည်နှစ်ဆို တက္ကသိုလ်ပြီးသွားပြီမို့ အလုပ်မှအားကိုးရတော့မည်။ သားငယ်လေး ပိတောက်မောင်ကတော့ ၉ တန်းဖြေပြီး ၁၀ တန်းတက်ရမည့်သူ။ အငယ်ဆုံးလေးကလည်း အနေအေးသည်။ သူ့အစ်ကိုလို တည်ငြိမ်တာမဟုတ်၊ သူ့အစ်မနဲ့ဆို နည်းနည်းမှမဆိုင်။ ဘာကိစ္စကိုမှ သူနဲ့မဆိုင်သလို ဘာသိဘာသာ နေတတ်ကာ အနေအေးလွန်းခြင်းဖြစ်သည်။

သမီးလတ် ငုဝါမောင်ကတော့ တစ်အိမ်လုံး၏ဇော်။ သူ့အစ်ကိုတွေ၊ မောင်တွေနဲ့ လားလားမှမတူ။ အသွက်လွန်နေ၍ လိုက်ထိန်းနေရသည်။ အစ်ကိုတွေ၊ မောင်တွေကြားမှာမို့လို့လားတော့မသိ၊ နေပုံထိုင်ပုံက ယောက်ျားမကျ၊ မိန်းမမကျနှင့်။ တစ်ခါတစ်ခါ သားငယ်နဲ့ သမီးလတ်က စိတ်များမှားနေကြရော့လားဟုတောင် ထင်မိသည်။ ငုဝါမောင်သည် မိန်းကလေးလို ပုံစံသာရှိပြီး စိတ်ကတော့ပွင့်လင်းကာ ယောက်ျားလေးများနဲ့သာ အပေါင်းအသင်းများလေသည်။ သားငယ်လေးကတော့ စကားပြောလျှင်ပင် လေသံတိုးတိုးအေးအေးလေးနဲ့ ပြောတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါ ဒေါသထွက်လျှင်တော့ ငုဝါမောင်ပင် လိုက်ထိန်းပေးရသည်။ သို့သော် တော်ရုံတန်ရုံကိစ္စနဲ့တော့ ရန်မဖြစ်တတ်ပေ။ ကံ့ကော်မောင်ကတော့ ညီနဲ့ ညီမကို ထိန်းကျောင်းပေးရင်း၊ လမ်းပြပေးရင်း အစ်ကိုတာဝန် ကျေသူဟု ပြောရမည်။ မောင်နှမသုံးယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ထိန်းရင်းကျောင်းရင်း အချင်းချင်းအရမ်းချစ်ကြပြီး စည်းလုံးကြသည်မို့ သူတို့မိသားစုလေးက နွေးထွေးစည်ပင်၏။