Utterly Yours (#4)

7

Cassandra's PoV

Εχω πνευμονία.

Γιούπι!

Ναι καθόλου.

Αλλά το καλό είναι πως με τα φάρμακα που μου έδωσε ο γιατρός αισθάνομαι λιγότερο καταβεβλημένη.

Μου έδωσε και άδεια για τρεις μέρες.

Σκέφτομαι σοβαρά να κάτσω να αναρρώσω και μετά να ξανά πάω στο γραφείο.

Όλες οι υποχρεώσεις είναι πληρωμένες για την ώρα όποτε θα μπορούσα να χάσω 3 μέρες από τον μισθό μου.

Η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Diego με την παρέα του.

Από όλες τις ημέρες σήμερα έπρεπε να τους φέρει;

Τι τύχη είναι αυτή που κουβαλάω;

-Cassie τι κανείς τόσο νωρίς εδώ; Έφερα τα παιδιά γιατί νόμιζα ότι θα λείπεις.

Λεει όσο με πλησιάζει.

Χαμογελάω στους 4 εφήβους που στέκονται πίσω από τον καναπέ και κοιτάω τον αδερφό μου.

-Πήρα άδεια για να πάω στον γιατρό και γύρισα σπίτι μετά. Δεν πειράζει ομως καλά έκανες και έφερες τα παιδιά σιγά το πράγμα.

Λέω και προσπαθώ να ακουστω όσο πιο χαλαρή γινεται.

Η αλήθεια είναι πως ηθελα απλά να κοιμηθώ αλλά δεν θέλω να του το χαλάσω.

Προσπαθώ τόσο πολύ να του προσφέρω μια φυσιολογική καθημερινότητα.

Ο Diego κάνει νόημα στους φίλους του να πάνε στον δωμάτιο του και κάθεται δίπλα μου.

-Τι είπε ο γιατρός;

Ρωτάει ανήσυχα.

-Ένα κρυολόγημα μόνο. Μου έδωσε μερικά φάρμακα και σε μερικές μέρες θα είμαι μια χαρά.

Θέλω να πιστεύω.

Έγνεψε θετικά.

-Cassie το ξέρω ότι δεν ήταν στο προγραμμα αλλά θα χρειαστώ καινουρια παπούτσια ποδοσφαίρου. Τα παλιά χάλασαν.

Είπε δυστακτικα.

Fuck!

Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα ειλικρινά.

Του χαμογελάω και χαϊδεύω το μπράτσο του.

-Μην αγχώνεσαι θα το φροντίσω.

Απάντησα και όταν τον είδα ευχαριστημένο σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο με τους φίλους του.

Τελικά δεν έχει άδεια για ξεκούραση.

Από αύριο δουλειά.

Αφού έμεινα μονη μου άρχισα να ξανά σκέφτομαι τα πρωινά γεγονότα.