Utterly Yours (#4)

13

Cassandra's PoV

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν πληρώνω μόνο εγώ αμαρτίες από προηγούμενες ζωές ή αν είναι και άλλοι άνθρωποι στην ίδια μοίρα με μένα.

Είναι ξημερώματα.

Αύριο δουλεύω.

Δηλαδή όχι αύριο.

Σε 3 ώρες.

Τέλειο;

Και γιατί δεν κοιμάμαι;

Γιατί ο έξυπνος έφηβος αδερφός μου αποφάσισε να βγει και μετά να φέρει τους φίλους τους στο σπίτι για να κοιμηθούν όλοι εδώ.

Μόνο που δεν κοιμούνται.

Και δεν αφήνουν και εμένα να κοιμηθώ.

Ακόμα πιο τέλειο.

Προσπαθώ τόσο πολύ να κάνω υπομονή.

Δεν θέλω να πάω μέσα στο δωμάτιο του και να τους κάνω παρατήρηση θα το θεωρήσει ότι τον πρόσβαλα μπροστά στους φίλους του.

Όποτε υποθέτω πως θα την κάνω γαργάρα άλλες δυο ώρες.

Ούτως ή άλλως ο βραδινός ύπνος χάθηκε.

Και να κοιμηθώ δυο ώρες δεν θα κάνει διαφορά.

Ίσα ίσα μπορεί να είναι και χειρότερα.

Όταν το ρολόι χτυπήσει 6:30 σηκώνομαι να ετοιμαστώ.

Κλειδώνομαι μέσα στο μπάνιο και αφού κάνω ένα κρύο ντουζ για να παραμείνω ξύπνια, ντύνομαι, στεγνώνω τα μαλλιά μου και βάφομαι ελάχιστα.

Όταν βγω από το μπάνιο η ώρα έχει πάει 7:15 και όλα τα αγόρια κάθονται πάνω στον καναπέ μου με ένα μπολ δημητριακά ο καθένας στο χέρι του.

Απεχθάνομαι την εφηβεία στα αγόρια.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και τέσσερα ζευγάρια μάτια γυρνάνε να με κοιτάξουν.

Το βλέμμα του αδερφού μου είναι περίεργο.

Κοιτάει τα ρούχα μου σαν να μην του αρέσει αυτό που βλέπει και δείχνει ενοχλημένος.

Συγγνώμη τι;

Ίσως είναι η κούραση και δεν έχω καταλάβει καλά.

-Diego μπορώ να σου μιλήσω λίγο;

Ρωτάω ευγενικά και ευτυχώς δεν αρνείται.

Μπαίνω μέσα στο μπάνιο και τον περιμένω να έρθει.

Δεν είμαι τρελή να μπω μέσα σε ένα δωμάτιο που ήταν κλεισμένα 4 έφηβα αγόρια μετά από έξοδο.

Δεν θέλω να πεθάνω ούτε από ασφυξία ούτε από την βρώμα.

-Τι έγινε;