Utterly Yours (#4)

19

Cassandra's PoV

Εισπνοή.

Εκπνοή.

Είμαι στο αμάξι με τον Brain ο οποίος με οδηγεί μέχρι το σπίτι των αφεντικών.

Όπως είπε.

Από εκεί θα φύγουμε μαζί για αυτην την δεξίωση.

Είναι λάθος ολο αυτό.

Πόσες γραμματέες πάνε μαζί με τα αφεντικά τους, στο ίδιο αμάξι σε μια κυριλάτη δεξίωση;

Ας μην αναφέρω τα ρούχα που φοράω.

Γιατί τότε είναι που θα το χάσω τελείως.

Είναι τόσο όμορφα που με κανουν να νιώθω άλλη γυναίκα.

Η νευρικότητα μου παρόλα αυτά βαράει υπέρμετρα ύψη.

Θεωρώ πως σε αυτό συμβάλει και η απόλυτη σιωπή του Brain.

Από όταν κατέβηκα από το σπίτι μου τίποτα.

Μου έγνεψε θετικά, μου άνοιξε την πόρτα και αυτό ήταν όλη η ανθρώπινη συνύπαρξη που είχαμε.

Κοινωνικότατος φαίνεται.

Η Sam λεει ότι πάντα έτσι ήταν άρα δεν μπορώ να πω ότι δεν με συμπαθεί και κρατάει αυτή την στάση.

Είμαι τόσο χαμένη στις σκέψεις μου που όταν το αμάξι σταματάει και γυρνάω να κοιτάξω έξω από το παράθυρο στραβοκαταπίνω τα σάλια μου.

Αυτό δεν είναι σπίτι.

Αυτό είναι γαμημένη mansion.

Είναι τεράστιο.

Άνετα μένουν 5 οικογένειες μέσα.

Η πόρτα μου ανοίγει και κοιτάω τον Brain που με περιμένει υπομονετικά.

Πατάω να πόδια μου στο έδαφος αλλά επειδή έχουμε παρκάρει έξω από τις πύλες του τεράστιου αυτού "σπιτιού" υπάρχουν κάτω χαλίκια.

Τώρα σε συνδυασμό με τα τακούνια που φοράω αυτό δεν θα πάει καλά.

Όταν ο μουντρουχος αντρας μπροστά μου βλέπει ότι δεν μπορώ να ισορροπίσω καλά πάνω στα πετραδάκια μου τείνει το χέρι του για βοήθεια.

Το πιάνω κατευθείαν και του χαμογελάω όσο πιο ζεστά μπορώ.

Με την βοήθεια του Brain φτάνουμε μπροστά ακριβώς από τις πύλες οι οποίες ανοίγουν για να μπούμε μέσα.

Μόλις φτάσουμε σε κανονική άσφαλτο αφήνω το χέρι του Brain και περπατάω γρήγορα κοιτώντας τα πάντα γύρω μου.

Ο κήπος είναι τεράστιος.

Μπροστά από το εξευτελίστηκα μεγάλο σπίτι υπάρχουν δυο τεράστιες πισίνες.