Utterly Yours (#4)

21

Cassandra's PoV

Το σημερινό ήταν επικό.

Όχι μόνο με προστάτεψαν.

Αλλά φιλήθηκα και με τους δυο.

Και με τους δυο!

Οποιαδήποτε φυσιολογική γυναίκα θα είχε φρικάρει, στο γεγονός ότι την θέλουν και τα δυο αφεντικά της και δειχνουν να τους αρέσει να μοιράζονται.

Κάποια φυσιολογική κοπέλα θα το σταματούσε ολο αυτό όσο ήταν νωρίς γιατί δεν κάνει να μπλέκουμε προσωπικά με επαγγελματικά.

Κάποια φυσιολογική κοπέλα θα έβλεπε τα red flags από χιλιόμετρα μακριά.

Κάποια φυσιολογική κοπέλα θα ένιωθε ντροπή για ότι έγινε.

Αλλά γαμώτο μου.

Δεν είμαι φυσιολογική!

Και ότι έγινε μου άρεσε σε ακραίο βαθμό!

Και τώρα που πήρα μια γεύση δεν ξέρω πως θα σταματήσω τον εαυτό μου από το να θελήσει περισσότερα.

Ανεβαίνω τα σκαλιά της παλιάς πολυκατοικίας με ένα χαζο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη μου.

Σήμερα μπορεί και να ήταν μια από τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου.

Φτάνω έξω από το διαμέρισμα και ακούω από μέσα διαλόγους.

Λες να έφερε πάλι φίλους του ο Diego;

Ειλικρινά δεν με νοιάζει.

Είμαι τόσο χαρούμενη που φιλοξενώ και όλη την ομάδα μπάσκετ αν χρειαστεί.

Μπαίνω μέσα στο διαμέρισμα και μόλις αντικρίσω τα άτομα στο σαλόνι παγώνω.

Στο μικρό σκαμπό δίπλα από τον καναπέ κάθεται ο αδερφός μου που με κοιτάει σοκαρισμένος.

Και πάνω στον καναπέ κάθεται ο άνθρωπος που υποσχέθηκα πως δεν θα ξανά δω ποτέ στην ζωή μου.

Νιώθω πως δεν μπορώ να πάρω καλή ανάσα.

Τα πνευμονία μου αρνούνται να δεχτούν αρκετό οξυγόνο.

Ξανά κοιτάω προς το μέρος του καναπέ με την ελπίδα πως είναι ένα άσχημο όνειρο.

Πάνω στον καναπέ μου κάθεται η μητέρα μου.

Είναι πιο εύσωμη και πιο ταλαιπωρημένη από ότι την θυμόμουν.

Το βλέμμα της θολό και τα μαλλιά της θαμπά.

-Τι κανεις εσυ εδώ;

Φωνάζω τόσο δυνατά που αν δεν μας κανουν παρατήρηση οι γείτονες θα είμαστε πολύ τυχεροί.