"නෙතූ..අනේ නංගි යන්නකො නිදි මතයි අපිට හෙට ආදිට නෙට් බෝල් මැක් එකකුත් තියෙනව නේ.."
"ශරි ශරි මුන්ගෙ රැස් බලපන්කො ම්ම්හුට්-"
"නෙතූ....."
නෙතූ අපි දෙන්නට රව රව සිතූටත් බැන බැනම කාමරෙන් එලියට ගියා
හනේ මොකච මේ සූකිරි බටිල්ලට කේන්ති ගිහිල්ලා කේන්ති ගන්නෙපා ඔයා පුපක් වගේ එතකොට
"ඇස් දෙක දනවනෙ හලෝ උන හැදෙන්නද දන්නැහැ"
සාමාන්‍යෙන් මගෙ ඇස් දෙක දන්න ගන්නෙ මට උන හැදෙන්න තියෙන කොට තමයි උන හැදුනොත් නෙට් බෝල් තියා මොන බෝලයක් වත් ගහන්න හම්බෙන්නැ උන නම් හැදෙන්නෙපා ඒස් වාහ් පුහ්
"ඇස් දෙක රතු වෙලත් එක්ක කෝ එන්න බලන්න්..."
සිතූ මගේ නලලට අත තිබ්බා විතරයි
"ඔයාට හොඳටම උන ආදි..."
ආ හරිනෙ පුපේ අමාරුව...
සිතූ හොයල හොයල පැන්ඩෝල් කාඩ් එකක් අරන් වතුර වීදුරුවක් ගෙනාවා
"ආ මේක බොන්න"
මන් සිතූ අතේ තිබ්බ පැන්ඩෝල් පෙති දෙක බිව්වා
"හෑයියා"
සිතූ ඇඳ හදලා මටත් එන්න කියල එයා දොර වහලා ලයිට්ස් ඕෆ් කලා
සිතූ එහා කොනේ මන් මෙහා කොනේ මගෙ ඇඟට අම්මටසිරි වෙන්න අමාරුයි දැන් නම් ඔලුව රිදෙනව පැලෙන්න වගේ අම්බානෙකට වහින නිසා සීතලයිත් එක්ක... මන් පොඩ්ඩක් එහාටයි මෙහාටයි වෙවී දැඟලුවම සිතූ නැගිට්ටා
"අමාරුයිද..."
"ටිකක් සීතලයි..."
සිතූ ඒත් එක්කම ඒ සී එක ඕෆ් කරා
"දැන් හරියයි"
එයා ආයෙත් අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදා ගත්තා මට නින්ද යන්නෑ ඒ සී එක ඕෆ් කල්ලත් දැන් විනාඩි විස්සක් විතර වෙනවා ගෙදර ඔරලෝසුවෙ සද්දෙ ඇරෙන්න වෙන කිසිම සද්දයක් නෑ එයාලගෙ හිච්චි හේලිත් අද නෙතූ එක්ක නිදි.. මට එහාපැත්තෙන් මට සද්දයක් ආවා...
නෑ නෑ එහෙම එකක් නෙවේ...
ඉකි ගහන සද්දයක් නහය උඩට අදින සද්දයක්
එ-එයා අඬනවද
*සුරූස්*
මට අඬනවද අහන්නත් බැහැ... මන් මොකද කරන්නේ... ඇයි අඬන්නෙ ඉතින්
YOU ARE READING
_නොනිමි_
Short Storyනොහිමි කවියක ඔටුනු පැ‍ළඳුව ඔවුන්ගේ කතාව ❤️ එයාව හම්බුන දවසෙ ඉදන් මේ වෙනකන් මට එයාව තාමත් අමතක කරගන්න බෑ ඉස්සරහට මන් මොකද කරන්නේ... ඒ කතාකරන ලස්සන ලා දුඹුරු පාට ඇස්, නා ද‍ළු වගේ ලස්සන තොල්, දනහිස ගාවට තියෙන දිග ලස්සන කොන්ඩෙ, කාලයක්ම තිස්සෙ මගේ වෙලා හ...
