komşum bay | barış alper yılmaz

29.Bölüm

keyifli okumalar💖

|Satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın lütfen|

°°°

Esin Bigenin anlatımıyla;

Sabah gözlerimi araladığımda Barış'ın kollarındaydım. Sıkıca sarılmış, bir bacağını da bacağımın üzerine atmıştı. Bir süre ayılmayı bekleyip esnerken komodindeki telefona uzandım. Saate bakıp Barış'a doğru dönüp yüzüne minik minik öpücükler kondurmaya başladım. Aynı zamanda kısık sesle konuşuyordum.

"Sevgilim, hadi uyan artık," diye söylenirken, Barış gözlerini aralayıp bana baktı ve gülümsedi. Yeniden gözlerini kapattığında, aynı şekilde öperek "Hadi ama uykucu, bugün uçağımız var, kalk bakalım," dedim.

Barış gözlerini aralayıp saçlarımı öperek bana daha sıkı sarıldı. "Bu ne güzel bir uyandırmak, güne seninle başlamak öyle güzel ki, oh ya," dedi.

"Hadi ama kalk, daha kahvaltı yapacağız, havaalanına da erken gitmek lazım," dedim.

Barış esnerken kollarından kurtulup kendimi banyoya attım. Elimi yüzümü yıkayıp odaya döndüğümde, o da yatakta doğrulmuş oturuyordu. Yanına gidip dizine oturup ellerimi omzunda kenetledim.

"Çok heyecanlıyım ben Barış ya," dediğimde, kafasını kaldırıp yüzüme baktı. "Güzelim, benim heyecanının farkındayım ama her şey çok güzel geçecek, inan bana," dedi.

Yaklaşıp burnumu burnuna sürterek dudağına minik bir öpücük kondurup ayaklandım.
"Hadi kalk, duşunu al, ben de kahvaltı hazırlıyorum," dedim.
Kafasıyla onayladığında kapıya doğru gidip dün gece Barış'la beraber hazırladığımız valizlere bakıp gülümsedim.
Dün gece, beni her valize koyduğum kıyafeti açık bularak çileden çıkarsa da sonunda tatlıya bağlamıştık.
Alt kata indiğimde, Kerem ve Semih hâlâ uyuyordu. Ses yapmadan mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım.

---

Barış Alperin anlatımıyla;

Güne onun yüzünü görerek başlamak, beni aşırı motive etmeye başlamıştı. 3 gündür her gece onun kokusuyla soluksuz uyuyordum.

Kahvaltıyı hazırlamaya gitmesiyle ben de yataktan kalkıp üstümü çıkararak kendimi soğuk suyun altına attım. Bir süre sonra duştan çıkıp üzerimi giyindim. Yatağın üzerinde duran telefonumu alıp annemi aradım. Bir süre çaldıktan sonra telefonu neşeyle açtı.

"Günaydın aslan oğlum," dedi.
"Günaydın annem, ne yapıyorsun?" dedim neşeli bir ses tonuyla.

"Ne yapayım, senin için hazırlık yapıyoruz," dedi.
"Yine abartıp yorma kendini anne. Bir misafirim de var yanımda, sizinle tanışmaya geliyor, haberin olsun. Benim için çok değerli biri," dediğimde, hafifçe gülerek, "Umarım kız arkadaşındır, artık senin de hayatında birini görmeyi istiyorum," dediğinde sırıttım.

"Bilmem, artık gelince görürsün. Hadi, şimdi kapatıyorum, anne, haber vereyim diye aradım," dedim.
Oflayıp puflayarak, "Ah be Barış, daha önce haber ver insan, oğlum, nasıl yetişeceğim şimdi ben?" dedi.