komşum bay | barış alper yılmaz

50.Bölüm

keyifli okumalar😽

|Satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı unutmayın|

°°°

Keremin anlatımıyla;

Yüzündeki dehşete düşmüş ifade belirginleştikçe daha da meraklanmaya başlamıştım.

Hafifçe ona yaklaşarak kısık sesle, "Ne oluyor? Problem neymiş?" diye sordum.

Eliyle "bir dakika" işareti yaparak telefondaki adama, "Ya ne demek eşyalarınızı da taşıttılar? Bu suç! Ne demek izinsiz evime girmek?" dedi.

Pür dikkat onu izliyordum. Tek eliyle yüzünü sıvazlayıp, "Beyefendi, tamam anladım. Evde eşya yok, kapının kilidi değişti, her şey okey. Ama bu nasıl iş? Sözleşmesi cartı curtu var, bana süre tanımadan nasıl beni çıkarırlar?" dedi.

Kafamda olay az çok şekillenmeye başladığında, gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı.

"Tamam, anladım. Yine de ulaşmaya çalışacağım. Bu yapılan çok terbiyesizce, sonuçta kaç yıllık kiracısıyım" dedi.

Telefonu kapatıp çantasına atarken, dolan gözleriyle bana baktı. Daha sonra ağlamamak için başını yukarı kaldırarak derin derin nefes aldı.

Sakince ona bakmaya devam ederek, "Tam olarak sorun ne?" diye sordum.

Yeniden bana bakarak gözünden akan yaşı sildi ve bir anda bana sarıldı. "Sokakta kaldım" dedi.

Kaşlarımı kaldırarak şaşkınlıkla ona karşılık verdim. "Ne demek sokakta kaldın? Öncelikle saçmalama, biz ne güne duruyoruz burada?" dedim. Bana daha sıkı sarıldığında yutkunup, ben de tek kolumla belinden kavrayarak sıkıca sarıldım. "Gel, çıkalım buradan, sakince konuşalım" dedim. Geri çekilip valizi aldım.

Binadan çıkıp araca doğru yürüdük. Bana dönüp araca yaslandı ve gözlerini kırpıştırarak baktı.

"Baştan bir anlatır mısın bana, olay ne?" dedim.

Kafasını sallayarak, "Kira kontratım bitmiş, farkında değilim. Zaten bana haber de verilmedi. Üstünden belli bir süre geçmiş ve bana hiçbir şekilde çık falan demeden eşyalarımı taşıttırmış. Evi yeni birine kiralamış bile. Benimle de görüşmek istemiyormuş. Eşyalarımı taşıttığı deponun anahtarını da görevliye bırakmış. Sokakta kaldım, şu an evsizim yani" dedi.

Sinirlenmiştim. "Bu ne saçma iş ya? Olur mu böyle şey?" dedim.

Eliyle saçlarını tepesinde toplayıp bileğindeki tokayla bağlayarak, "Şoktayım, ne yapacağım bilmiyorum, aklım durdu" dedi.

Arabayı işaret ederek, "Gel, geçelim. Kalacak yer sıkıntı değil, yapılan yanlış. " dedim.

Arabaya doğru yürürken, "Ya, Esin ve Barış'a yük olamam ki rahatsızlık vermek istemem kimseye. Otel falan ayarlarım ben" dedi, araca binerken.

Ben de araca bindiğimde kaşlarımı çatarak, "Saçmaladın! Ne oteli? Geçen hep birlikte kaldık zaten. Ayrıca orası olmazsa benim ev var, Esin'in evi var; gerçi orada eşya yok ama evden bol ne var yani" dedim.