"ဝုန္း...ခလြမ္း..အုန္း"
ေတာ္ဝင္မင္းဆက္ညကအရိွန္ေၾကာင့္ေတာ္ရံုနဲ႔မထႏိုင္ေန။ သို႔ေပမယ့္က်ယ္ေလာင္ေသာေပါက္ကြဲသံႀကီးက ဆက္အိပ္ရမလားထေျပးရမလားမသိ။
"ဒီလိုအိမ္ႀကီးကအသံလံုေနသင့္တာမွတ္လား ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ဆူညံေနရတာလဲ"
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့တစ္အိမ္လံုးျမဴေတြဖုန္းေနသလိုအေငြ့ေတြကဘာမွသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေတာ့။ လုပ္ႀကံသူမ်ားအိမ္ထဲဝင္လာတာလားလို႔ေတြးၿပီးစိုးရိမ္မိသြားေပမယ့္ ထြက္လာေသာအကိုလိႈင္းအသံေၾကာင့္စိတ္ေအးသြားရ၏။
"မာန္ရိပ္ေသြး ေခြးေကာင္မင္းဆင္းမလာေသးဘူးလား"
"လိႈင္းငယ္ကလည္းကြာ ေမာင္ပင္ပန္းေနလို႔နည္းနည္းေလာက္ထပ္အိပ္ခိုင္းပါလား"
"ပင္ပန္းတယ္ ပင္ပန္းရေအာင္ညကအလုပ္ခံရတာကမင္းလားငါလား"
"လိႈင္းကလည္း လုပ္တဲ့သူလည္းမပင္ပန္းဘူးမ်ားထင္ေနလား"
"ပင္ပန္းလား ဒါဆိုမင္းမလုပ္နဲ႔ေလ"
"လာၿပီလာၿပီ အခုဆင္းလာၿပီ"
အိမ္ေပၚအိမ္ေအာက္ေအးေအးလူလူရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့လင္လင္ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ္ဝင္မင္းဆက္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့။
"ေဒါက္တာခင္ဗ်ားႏိုးၿပီလား"
မီးသတ္ေဆးဘူးကိုင္လို႔လူတစ္ေယာက္အနားေရာက္လာ၏။
"ဪ...အင္း မင္းတို႔Bossေတြဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး Bossေပါက္စေလးေတြေၾကာင့္မီးဖိုေခ်ာင္မီးေလာင္ရံုပါ။ ဒါကလည္းျဖစ္ေနၾကပါ တစ္ခုခုဆိုbossမယားကBossကိုပဲေခၚဆူေနၾကေလ"
"ဪ...ျဖစ္ေနၾကတဲ့လား တစ္အိမ္လံုးကုန္ရင္ေတာင္မင္းတို႔ကေအးေဆးေနာ္"
"ဒါလည္းျဖစ္ဖူးပါတယ္ တစ္ခါဆိုbossသိမ္းထားတဲ့ေလာင္ခ်ာကိုbossကေလးမီးရိႈ႔လိုက္တာေလ အိမ္တစ္ျခမ္းလံုးရစရာမရိွေတာ့ဘူး"
"အမေလးကြာ ႏွေျမာစရာႀကီး ေသာက္ေသာက္လဲကုန္လိုက္မယ့္ျဖစ္ျခင္းေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔bossကေတာ့မၿဖံဳပါဘူးေနာ္ သူ႔သမီးကိုဂုဏ္ေတာင္ယူေနတာ"
