Hyungကိုေပြ႔ခ်ီၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့Ommaတို႔ကစိတ္ပူၿပီးလွမ္းေမးတယ္
"Channie...ဘာျဖစ္လာတာလဲ..ႏွစ္ေယာက္လံုးမိုးေရေတြစိုရႊဲေနတာပဲ.."
"Omma..ဘာမွမေမးနဲ႔ဦး..Dr.Xingကိုဖုန္းဆက္...ျမန္ျမန္.."
"ေအးေအး.Ommaဆက္လိုက္မယ္."
ကြၽန္ေတာ္hyungကိုကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲထိေပြ႔ခ်ီၿပီးေခၚသြားလိုက္တယ္..ပီးေတာ့စိုရြဲေနတဲ့hyungအက်ႌေတြကိုခြၽတ္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္အဝတ္ေတြပဲဝတ္ထားေပးလိုက္တယ္..hyungအခုထိလည္းသတိမရေသးဘူး..miyanae..hyung..miyanae..ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ..miyanae..
Chanyeolလည္းခုတင္ေဘးစြန္းေလးမွာထိုင္ၿပီးKrisလက္ေလးကိုကိုင္တာငိုၿပီးေတာင္းပန္ေနတယ္...ထိုစဥ္သူ႔Ommaနဲ႕Dr.Xingဝင္လာတယ္...
"Channie....အဝတ္ေတြလည္းမလဲမရေသးဘူး..အေအးပတ္ေတာ့မွာပဲ.."
"ရတယ္..Omma..ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး...Dr..hyungအေျခအေန.."
"ကိုယ္အပူခ်ိန္အရမ္းတက္ျပီးသတိလစ္သြားတာ..ေဆးထိုးေပးထားတယ္..ခဏေနရင္သတိျပန္ရလာလိမ့္မယ္..မင္းအဝတ္ေရစိုေနတာလဲလိုက္ဦး..ေတာ္ၾကာဖ်ားဦးမယ္..."
"Nae.."
မနက္မိုးလင္းခါနီးေလာက္မွာKrisျပန္သတိရလာတယ္..သူေဘးဘယ္ညာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုတင္ေဘးမွာသူ႔ကေလးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္..အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့Chanyeolဆံပင္ေလးေတြကိုအသာသပ္တင္ေပးလိုက္တယ္..ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကေလးရယ္...သူဒီအတိုင္းပဲသူ႔ကေလးေလးအိပ္ေနတာကိုျပံဳးၿပီးထိုင္ၾကည့္ေနတယ္..ၾကည့္လို႔ကိုမဝဘူးကေလးရယ္..
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ Chanyeolႏိုးလာတယ္..အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မပြင့္ေသးတဲ့မ်က္လံုးကိုလက္နဲ႔ပြတ္သပ္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္..
"Hyung..ႏိုးေနတာလား...ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏႈိးလိုက္မဟုတ္ဘူး..."
