The Lion's Den | Newt (dutch, the maze runner)

H9: 100% Overtuigd

"Oh nee." zegt Chuck zenuwachtig, en ik moet zeggen dat het waarschijnlijk iedereens gedachte is op dit moment. Echter hebben de Scheppers, precies na de regenbui, ervoor gekozen om de ingang te laten sluiten, wat alleen maar slecht kan aflopen.

Mijn hart begint al sneller te kloppen zodra ik de mechanische muren hoor dicht gaan, terwijl de rest zenuwachtig om zich heen kijkt. De angst om dadelijk Minho, Thomas en Alby te verliezen is te merken.

Waar blijven ze nou?!

Het zorgt ervoor dat ik angstig richting Newt kijk, waardoor hij al snel hetzelfde doet. Ik weet niet hoe hij op dit moment denkt, wetende dat hij niet veel kan doen als hij de leiding heeft, toch?

Maar ik denk dat hij hetzelfde denkt als ons allemaal; we willen dat ze terug komen, en de verleiding om dat doolhof in te rennen om ze te zoeken, ligt bij mij opnieuw erg hoog.

Het voelt fucking kut dat ik niks kan doen!

"Daar!" hoor ik plotseling één van de Laarders roepen, en zo snel als mijn angstige blik op Newt gericht stond, kijk ik binnen no-time naar de ingang van het doolhof.

Mijn hart klopt zowat in mijn keel als ik het zie, en door wat we op dit moment zien, stap ik zowat naar voren voordat iemand al snel stevig mijn arm vast grijpt, om ervoor te zorgen dat ik geen stap verder zet richting de sluitende ingang; Newt natuurlijk.

Op dit moment weet ik ook niet hoe ik mij moet voelen. Wat ik wel weet, is dat ze het misschien niet gaan redden, want vlakbij de ingang van het doolhof, strompelt namelijk een kreunende Minho met Alby in zijn armen om de tijdslimiet van het sluitende doolhof te redden.

Maar Minho rent echter niet zo hard hij kan om het te halen. Er is iets mis, en dat is wat we allemaal zien; Minho is in orde, maar Alby niet, want zijn lichaam lijkt slap te zijn, en wordt door de Renner gedragen.

Ik ga meteen uit van het ergste, terwijl alles om me heen sneller lijkt te gaan dan ik had gedacht. Het lijkt alsof ik helemaal alleen sta op dit stukje Laar vlakbij het doolhof, maar ik weet in mijn achterhoofd dat dit niet zo is.

Ik kan mijn ogen niet geloven als ik Alby zo zie, terwijl alle jongens plotseling beginnen te roepen richting Minho; het klinkt bijna als ruis in mijn oren terwijl ik denk aan het ergste.

Is Alby dood? Is hij gestoken? En waar is Thomas?!

"Minho, laat hem liggen!"

"Rennen, de ingang gaat bijna dicht!"

"Waar is Thomas?!"

Het lijkt wel alsof al deze stemmen in slowmotion voor mij gaan, terwijl ik dezelfde vragen wil stellen maar te verbaasd ben om ze überhaupt te zeggen. Ik kan niet helder nadenken.

Het ergste vind ik nog dat iedereen wil dat ze het gaan redden, maar niemand rent naar ze toe om ze te helpen!

Blijkbaar houden deze jongens zich te veel aan de regels, maar ik moet eerlijk zeggen dat het ook niet verstandig is om nu het doolhof in te rennen. Het is dat de muren voor mijn gevoel sneller sluiten dan normaal, ook al kan ik niet met mijn hoofd bij deze situatie blijven.

Ondanks de chaos, is er blijkbaar een klein stemmetje in mijn hoofd die zegt dat ik het maar moet doen. Dat ik ze moet helpen, want ik kan ze toch niet zomaar dood laten gaan?!

Als Minho het wilt redden, moet hij Alby laten liggen, maar ik snap dat hij dat niet zomaar kan doen, omdat het zijn leider blijft.

En waar de fuck is Thomas dan?! Waar is hij om ze te helpen?!

"Ze gaan het niet halen, en Thomas is vast ook al dood." zegt Chuck plotseling paniekerig, terwijl de stemmen nog steeds door elkaar heen schreeuwen, maar zijn stem er voor mij er bovenuit stak.