The Lion's Den | Newt (dutch, the maze runner)

H23: De Palaver

Langzaam open ik mijn ogen doordat de zon weer fel op mijn gezicht schijnt, aangezien hij deze keer zo fel is dat het laken boven mij mijn ogen niet beschermd.

Ondanks dat ik van de zon ben wakker geworden, is dit ook het geval omdat ik plotseling niemand naast me voel liggen; er is geen arm die mij beschermd zoals gisteravond.

Waar is Newt op deze vroege ochtend?

Ik weet eigenlijk geen eens hoe laat het is. Meestal word ik vanuit mezelf wakker omdat ik weet dat ik vroeg moet gaan rennen, maar omdat er vandaag niet wordt gerend, ben ik er ook niet op ingestemd.

Newt is meestal niet zo vroeg wakker toch?

Met wat moeite ga ik rechtop zitten in mijn hangmat, en kijk naar de andere jongens die nog vredig liggen te slapen. Ik lijk wel de enigste te zijn die wakker is, maar dat is niet zo want anders had Newt wel naast me gelegen. Ook Thomas en Minho liggen nog te slapen, en dat verbaasd mij. Ben ik dan echt zo vroeg wakker?

Maar goed, het maakt mij eigenlijk niet uit; er is weer een nieuwe dag aangebroken, en nu ik er zo over nadenk, kom ik er ineens achter dat ik hier wel geteld drie weken zit. Soms ben ik ook even de tel kwijt moet ik eerlijk zeggen, want elke dag is hetzelfde.

Er is dus nog een week over voordat er een greenie komt. Zal het een meisje zijn, of weer een jongen? En zou diegene ook net zo verward zijn als ik op mijn eerste dag? Dat zal vast wel, maar dit keer kan ik het van een andere kant bekijken.

Daarnaast hoop ik dat we iets aan deze Palaver hebben vandaag, en dat alles duidelijker wordt. Het liefst wil ik dat de Laarders deze mogelijke uitweg met hun eigen ogen konden zien, maar er zijn nog steeds regels en daar mogen we niet van afwijken.

Misschien is dit wel gewoon een gevangenis, en komen we hier nooit meer uit. Hebben wij iets ergs gedaan in ons vorig leven? Waarom zouden we dan niks meer weten? Er moet toch gewoon een uitweg zijn?

Deze vragen lijken mij dwars te zitten op dagelijks niveau, maar ik kan er niks aan doen. Misschien zit ik hier te kort om te begrijpen dat ik van deze plek een thuis kan maken, maar voorlopig denk ik daar totaal niet aan.

Je zit altijd met de gedachte in je achterhoofd dat je een uitweg moet vinden. Ik denk dat we nog steeds met zijn allen gewoon moeten hopen.

Echter worden mijn gedachten plotseling onderbroken door Minho, die ineens door zijn knieën zakt en bij mij komt staan. Zat ik zo ver in mijn gedachten?

"Je kan ook nooit te vroeg op zijn hè?" vraagt hij glimlachend waardoor ik al snel hetzelfde doe; hij heeft gelijk, en het is precies waar ik daarnet aan dacht.

"Een standaard ritme die je hebt, toch?" vraag ik simpelweg, aangezien hij er alles van moet weten als Renner, dus daarom kan hij kort zijn hoofd knikken voordat ik mijn andere vraag op tafel leg.

"Ben je een beetje voorbereid op de Palaver?"

Ik hoop stiekem dat hij dit is, want voor mijn gevoel kan hij beter het woord doen dan Thomas en ik, denk ik. Hij kan de Laarders laten weten dat er wel degelijk een bijzonder ontdekking is gedaan.

"Dat komt wel goed. Ik zal ze op een manier wel moeten overtuigen, maar we zullen zien hoe het gaat lopen. Eerst ontbijten, dus kom je zo?" vraagt hij glimlachend waardoor ik naar hem knik, en Minho al snel zijn weg naar de eetzaal maakt; laten we hopen dat hij zijn woorden waar kan maken.

Als ik langzaam overeind kom, zie ik Thomas al over zijn gezicht heen wrijven. Hij ziet er vermoeid uit, maar dat zijn we natuurlijk allemaal op deze ochtend. Daarom besluit ik naar hem toe te lopen, en voor eens ook grappig te willen doen.