Gelecekten Gelen Leydi (Düzenleniyor)

Tanıtım.

Merhaba bu bölümü açan sevgili okuyucu,
Birçok hikaye denemesi yaptım. Ama bir tanesi bile bu kadar içime sinmemiş, beğeni almamıştı. Senden hikayeme bir şans vermeni ve en azından bir oy vermeni istiyorum -tabii beğenirsen. Eleştirilerini -varsa- övgülerini yoruma yazarak belirtebilirsin.
Teşekkürler.

~

Megan Presscott, günümüzün en önemli tarihi kurgu yazarlarından. Bir arkadaşı var. Lincoln, bilim insanı ve tek hayali zaman makinesi yapmak. Bir gün nasıl oluyorsa yapıyor. Tabii ki çalışıp çalışmadığını bilmiyor, imkanlar denemesine imkan vermiyor. Ama deli Maggie gönüllü oluyor. Romanlarına gerçeklik kazandırmak için 1532 yılına gitmek istiyor. O zamanlar VIII Henry İngiltere tahtında. Anne Boleyn ise onu avucunun içine almayı planlıyor. 2017 yılından 1532 yılına yıldırım gibi düşen akıllı, güzel, komik Maggie, Anne Boleyn'in bütün planlarını mahvediyor.

~

Hikayeden bir kesit:

Eski kıyafetlerimi özlüyorum. Rahat pamuklu tişörtümü 'uygunsuz' bulan Zoya bana bu beni deli gibi sıkan korsesi, işlemesiz kadife elbiseyi giydirdi. Elbise garip. Elbise? Şuan 1532 yılında olduğumdan elbiseye garip demek hakaret olur. Şuan sadece ağızdan ağza yayılmış şeyleri birazda hayal gücümü kullanarak yazdığım kitaplarımdayım. Greenwich Sarayı. Aman Tanrım. Lilly'i öpebilirim. Kıkırdaşmalar kulağıma değerken o tarafa dönüyorum. Bir grup elbiseli kız bana bakıp gülüyor. Gerçekten mi? Kendimi 1500'lü yıllarında çekilmiş 'Kötü Kızlar' filminde hissediyorum. Gözlerimi devirip mükemmel bahçeye bakmaya devam ediyorum.

Güçlü bir ses geliyor.
''Kral Efendimiz!''

Aman tanrım gerçekten VIII Henry mi geliyor? Güçlü ayak seslerini duyduğumda kendimi duvara yapıştırıyorum. Bir grup şapkalı asker kılıklı adamlar önden geliyor. Kalbim isyan çıkaran mahkumlar gibi coşuyor. Sonra onu görüyorum.. Ressamlara küfrettiren güzelliği ile karşımda duruyor. Henry...

Vay be analar neler doğuruyor diye düşünüyorum.

Gözlerimi alamadığım adamın eli yavaşça kalkıyor. Askerler duruyor. Yavaşça bana dönüyor şaşkınlıktan kavrulan gözler. Bir dakika...

Aman Tanrım!

Lütfen dışımdan düşündüğümü söyleme!

~