Gelecekten Gelen Leydi (Düzenleniyor)

9. Bölüm + Duyuru

Önce duyurumu yapayım.

Okullar başladığı için ve ailem benden büyük bir performans beklediği için kendimi derslere vermeliydim biliyorum bu bir bahane değil ama ailemi bilmiyorsunuz. Neyse bu yaz kursumsu dersanemsi bir şeye başlıyorum. Ama bana engel olmayacak diğer hikâyelerime ama öncelikle GGL'ye büyük bir özen göstereceğim. Haftalık bölümler gelecek. Belki bu yaz sonunda final bile gelebilir. Çünkü seneye 11. sınıfım ve kendimi hiç vermediğim kadar derslere vermem gerekiyor. Tıpa hazırlanan biri olarak yeterince çabalamam gerekiyor. Umarım anlayışla karşılaşsınız. Sizi çok seviyorum ve hâlâ peşimi ısrarla bırakmayan okuyucularıma da minnetlerimi sunuyorum. Neyse hadi hikayeye geçin siz ♡

~

Alex'in o saçma esprilerini, bel altı göndermelerini beni her seferinde gülmeye iten o kahkahasını duymayalı tam olarak üç gün olmuştu.

Kendimi derin bir umutsuzluk okyanusunda yüzüyor gibi hissediyorum. Hani bir şeyin değerini onu kaybedince anlarsın ya bu bir ev eşyası olsa ve reklamını çekecek olsalar kapı kapı beni ararlardı çünkü şuan somut olarak bunu yaşıyorum.

Canım daha fazla drama kraliçesini oynamadan araya girebilir miyim?

Lilly şuan hiç havamda değilim.

Evet canım farkındayım. Yine Hernando tarafından terk edilmiş Lito sendromuna bağladın. Lütfen kendine gel.

Sense8 göndermesi yapmadan bana Alex hâlâ benimle konuşmak istemiyor mu onu söyle.

Maalesef, hayır.

Pekâlâ sonra konuşuruz. Görüşürüz Lilly.

Consantel'in yanı başımadaki büstiyere koyduğu anneannem de aynısından olduğuna yemin edebileceğim fincana koyulmuş depresyonda içilen çayıma uzanıyorum.

Gül kokulu çayım bile keyfimi yerine getirmiyor. O yüzden kendimi bu lanet olası yataktan çıkartıp, sabahlığımı üstüme geçiriyorum.

O sırada Consantel içeriye giriyor.
"Leydi uyandıklarında keşke haber etseydi. Giyinmelerine yardım ederdim."

"Hayır gerek yok Consantel. Çay için teşekkür ederim. Sen dinlenebilirsin."

Consantel bir süre yüzüme bakıyor sonra yavaşça ve tereddüt ederek yanıma yaklaşıyor.

"Leydi bu günlerde o güneşi kıskandıran gülümsemesini herkesten gizliyor. Üzgün, farkındayım. Ama ne olursa olsun ben onun çok iyi bir insan olduğunu biliyorum. O gülümsemesini ondan alan kimse bunu hakedecek biri değildir."

Emin ol Consantel, hakediyor.

"Teşekkür ederim Consantel. Bir kaç güne kendime gelirim zaten sadece biraz ara vermem gerek."

Consantel anlayışla kafasını sallıyor. Odayı yavaşça terk ederken ayaklarımı adeta yapıştırmışlarcasına sürüye sürüye balkonuma çıkıyorum.

Bahçeye göz gezdirirken Alex'i görüyorum. Saçları çikolatanın en güzel tonunda, adeta sağlıkla parlayan saçlara sahip bir kızla konuşuyor.