...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

" OXI "

Η εισαγωγη της καινούργια ιστορια μου.." ΚΑΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ "...εχει δημοσιευτεί..περιμενω την γνώμη σας!!
Καλη ανάγνωση....!
Α-"Ευχομαι να εισαι ευτυχισμενη.."

Ειπε και χάθηκε μεσα στην αγκαλια της νύχτας...εκλεισα την πορτα και στάθηκα...κοιταζω το δαχτυλιδι και το χαιδέυω απαλά...σιγουρα ειναι μια απερίσκεπτη απόφαση,γιατι είμασταν λιγο καιρο μαζι αλλα νε αυτον τον τροπο θέλησε να μου δείξει τα συναισθήματα του...πως να συνεχίσω;...τον Κριστιαν τον αγαπω,η καρδια μου του ανήκει ομως δεν μπορω να ξεχάσω τον τροπο που μου φέρθηκε,τα χρονια που βυθίστηκα στον πόνο και κλείστηκα στον εαυτο μου...πρεπει να σκεφτώ,να κανω τον δικο μου απολογισμό...και ο μόνος τρόπος ειναι για ακομα φορα να φυγω...να φυγω μακρυα απο ολους και απο ολα...ετρεξα στο δωματιο μου και εφτιαξα την βαλιτσα μου...την άφησα στο σαλονι και τοτε ακουσα ξανα το κουδούνι...χτυπαει ασταμάτητα αλλα δεν ανοιγω...
Κ-"Τζενιφερ ανοιξε.."
Ακούγεται η φωνη του Κριστιαν...πηγαινω κοντα στην πορτα και ακουμπάω τα χέρια μου...

Τ-"Δεν θα ανοίξω..φύγεε"

Κ-"Αν χρειαστεί θα μείνω εξω απο την πορτα σου μεχρι αν ανοίξεις.."

Περπατάω μεσα στο σπιτι πέρα δωθε ενω εκείνος δεν σταματάει να χτυπαει με δυναμη την πορτα...κλείστηκα στο δωματιο μου και κάλυψα το κρεφαλι μου με το μαξιλάρι...για να μην το ακούω...ολο το βραδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ...μολις το πρωτο φως της μέρας μπηκε απο τις γρίλιες σηκωθηκα και εφτιαξα ενα καφε...ανοιξα το λαπτοπ μου και έψαξα το μέρος που θα παω...το μέρος που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και ειναι κατάλληλο για αυτο που ψαχνω δηλαδή...ειναι ενα μικρο χωριό στην Αλεξανδρούπολη...έστειλα με φαξ την παραίτηση μου και ετοιμάστηκα γρηγορα...πήρα την βαλιτσα μου στο χερι και ανοιξα την πορτα...τοτε ειδα τον Κριστιαν καθισμένο στο πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας μου...

Κ-"Πας κάπου;.."

Τ-"Ναι και δεν πρόκειται να με εμποδισεις.."

Με αρπάζει και με βαζει πανω στο ώμο του...τον χτυπαω για να με αφήσει κατω αλλα δεν με αφηνει...με σπρώχνει μεσα στο αυτοκινητο και βαζει την βαλιτσα στα πίσω καθίσματα...μπαινει γρηγορα και κλείνει τς ασφάλειες....

Τ-"Κριστιαν άφησε με.."

Κ-"Οχι..δεν σε ξανα αφήνω να φυγεις.."

Βαζει μπροστα και φεύγει γρηγορα...ειμαστε στην δρομο πολυ ωρα και νιωθω τα ματια μου βαριά...η αϋπνία μου με κανει να αποκοιμηθώ...
Ανοιξα τα ματια μου και τεντώνω το κορμι μου...βρίσκομαι σε ενα μεγαλο δωματιο,που δεν εχω ξανα δει...πετάω το σεντόνι και βγαίνω απο το δωματιο...που βρίσκομαι;...ανοιγω πόρτες αλλα δεν βλεπω πουθενά τον Κριστιαν...κάποια στιγμή ανοιγω μια μεγαλη λευκη πορτα και περπατάω σε ενα μεγαλο νεοκλασικό σαλονι...τοτε βλεπω τον Κριστιαν καθισμένο σε μια καρέκλα να κοιταζει την θεα...τα ματια μου ακολουθούν τα δικά του και κόβεται η ανασα μου...μπροστα απο το παραθυρο υπαρχει ενας μεγάλος καταρρακτης με πρασινα νερα...

Τ-"Κριστιαν?.."

Γυρνάει και με κοιταζει...

Κ-"Δεν ηθελα να σε ξυπνήσω.."

Τ-"Που ειμαστε?.."

Σηκωνεται όρθιος και με πλησιάζει...

Κ-"Δεν θα σου πω ούτε που ειμαστε..ούτε γιατι σε εφερα εδω..ομως το μονο σίγουρο ειναι οτι δεν θα σε αφησω να φυγεις μεχρι να ξεκαθαρίσουμε τα παντα απο την αρχη.."

Silia Stefanou...

*...Antes de darle una segunda oportunidad a alguien. Creo que si merece la pena...*

*...Πριν δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον..σκέψου άμα την αξίζει...*